Page 409 - Sela
P. 409
El şənliyi
Onlara baxan Luisitonun fikri yayındı, bayaqkı qәm-
qüssәsi dağılıb getdi. Oğlanın tәmiz ürәyi varıydı, kin-
küdurәt nә olduğunu bilmirdi.
Krendel satanın böyründә özünә yer elәmiş şikәst kişi
kәsilmiş ayaqlarını “tamaşaya qoyub” dilәnirdi. Xırda pul
verәndә, onu satıcı qadına tәrәf tullayırdı.
– Ey! – qışqırırdı. – Ağdan ver!
İltihablı gözlәri olan kök, çopur xala ona köhnә qar
kimi ağ, ac adama verilәn çörәk kimi dadlı vә çaxmaq daşı
kimi quru krendel atırdı. Hәr ikisinin işi pis getmirdi.
Tir çadırının küncündә ayaqyalın, kor, ancaq gözәl,
gәnc qaraçı qadın qucağında körpә – qarnı iri raxit uşaq
isә onun çirkli yubkasından yapışmışdı, – müqәddәs
Lusiyaya dua oxuya-oxuya fala baxmaq tәklif elәyirdi.
Altı-yeddi yaşlı oğlan әl çalıb flamenko oxuyurdu, fit
satan isә bәrkdәn fitlә çalırdı: “Tomatını yox, treskasını bol
elә”.
– Senyor, “bir fincan qәhvә”ni dә çalmaq olar?
Donna Enkarnasyon hirslә oğlunun üstünә atıldı.
– Sus, axmaq! Başıxarab! Əlbәttә, olar. Bu senyor ağlına
nә gәldi, çala bilәr.
Fit satan tәbәssümlә tәzim edib, yavaş-yavaş irәli-geri
hәrәkәt elәyә-elәyә indi “bir fincan likörlü qәhvә”ni fitlә
çalmağa başladı.
Ailә başçısı vә qayınanası donna Adela belә qәrara
gәldilәr ki, bayram hәr gün olmur, ona görә, uşaqlara
çurro alsalar yaxşıdı.
– Yoxsa onlardan sonra nә qanacaq gözlәyәsәn, – donna
Adela nәvaziş vә mehribanlıqla dedi.
– Əlbәttә, әlbәttә...
Çurro barәdә eşidәndә, nәlәr olduğunu get-gedә az
başa düşәn Luisitonun gözlәri parıldadı. Qalan uşaqların
da kefi duruldu.
Əsgәrlәr mahnı oxuya-oxuya keçib getdilәr:
409
Onlara baxan Luisitonun fikri yayındı, bayaqkı qәm-
qüssәsi dağılıb getdi. Oğlanın tәmiz ürәyi varıydı, kin-
küdurәt nә olduğunu bilmirdi.
Krendel satanın böyründә özünә yer elәmiş şikәst kişi
kәsilmiş ayaqlarını “tamaşaya qoyub” dilәnirdi. Xırda pul
verәndә, onu satıcı qadına tәrәf tullayırdı.
– Ey! – qışqırırdı. – Ağdan ver!
İltihablı gözlәri olan kök, çopur xala ona köhnә qar
kimi ağ, ac adama verilәn çörәk kimi dadlı vә çaxmaq daşı
kimi quru krendel atırdı. Hәr ikisinin işi pis getmirdi.
Tir çadırının küncündә ayaqyalın, kor, ancaq gözәl,
gәnc qaraçı qadın qucağında körpә – qarnı iri raxit uşaq
isә onun çirkli yubkasından yapışmışdı, – müqәddәs
Lusiyaya dua oxuya-oxuya fala baxmaq tәklif elәyirdi.
Altı-yeddi yaşlı oğlan әl çalıb flamenko oxuyurdu, fit
satan isә bәrkdәn fitlә çalırdı: “Tomatını yox, treskasını bol
elә”.
– Senyor, “bir fincan qәhvә”ni dә çalmaq olar?
Donna Enkarnasyon hirslә oğlunun üstünә atıldı.
– Sus, axmaq! Başıxarab! Əlbәttә, olar. Bu senyor ağlına
nә gәldi, çala bilәr.
Fit satan tәbәssümlә tәzim edib, yavaş-yavaş irәli-geri
hәrәkәt elәyә-elәyә indi “bir fincan likörlü qәhvә”ni fitlә
çalmağa başladı.
Ailә başçısı vә qayınanası donna Adela belә qәrara
gәldilәr ki, bayram hәr gün olmur, ona görә, uşaqlara
çurro alsalar yaxşıdı.
– Yoxsa onlardan sonra nә qanacaq gözlәyәsәn, – donna
Adela nәvaziş vә mehribanlıqla dedi.
– Əlbәttә, әlbәttә...
Çurro barәdә eşidәndә, nәlәr olduğunu get-gedә az
başa düşәn Luisitonun gözlәri parıldadı. Qalan uşaqların
da kefi duruldu.
Əsgәrlәr mahnı oxuya-oxuya keçib getdilәr:
409
