Page 408 - Sela

İLO XOSE SELA

Bizim ailә yolun yaxınlığında, çurro satanların arxasında,
bәrkdәn oxuyub gülәn başqa ailәlәrin әhatәsindә oturmuşdu.
Uşaqlar birlikdә oynayır, yerdә ağnayırdılar, hәrdәn dә
biri dizi әzilmiş, ya başı qozdanmış halda ağlaya-ağlaya
hoppanıb ayağa dururdu.

Donna Enkarnasyonun uşaqları başqa uşaqlara hәsәdlә
baxırdılar. Valideynlәrinin yerdә sürünmәyә, oynamağa
icazә verdiyi uşaqlar, әslindә, xoşbәxt uşaqlardı, onlar
çәpiş kimi hoppanıb düşürdülәr, göydәki quş kimi azad
idilәr, ürәklәri istәyәni elәyirdilәr, buna görә dә heç kәs
onları danlamırdı.

Luisito bu haqda bir xeyli düşünüb, sonra anasına
yaxınlaşdı, quyruğunu bulayan it kimi yaltaqlandı.

– Anacan, mәn dә bu uşaqlarla oynaya bilәrәm?
Ana bir-birinә qarışmış uşaqlara baxıb qaşqabağını
tökdü.
– Bu vәhşilәrlә? Ağlına belә gәtirmә! Tәrbiyәsizlәr yığ-
nağıdı!
Donna Enkarnasyon özünü dartıb sözünә davam elәdi:
– Şalvarını qatrana batırandan sonra sәnin söz demәyә
cürәt elәmәyinә heyrәtlәnirәm. Utan!
Uşaq qulaqlarının dibinә kimi qızarıb kәdәrlәndi. Başqa
uşaqlar әylәnib şәnlәnirdilәr. O, hәmin vaxt anasına nifrәt
hiss elәdi.
Ancaq ana sakitlәşmәk bilmirdi.
– Atan sәnә su alıb. Sәnsә yenә azdı deyirsәn!
Uşaq doluxsundu. Gözlәri acışdı, ağzı qurudu, hirsindәn
ürәyi bәrk-bәrk döyündü, axır ki, hönkürtüsünü saxlaya
bilmәdi.
Bәzi ailәlәr tәdbirli tәrpәnib özlәriylә yemәk stolu vә
stullar gәtirmişdilәr. Bu yükü çiyinlәrindә daşıyıb tәr
tökmüşdülәr, – hәlә uşaqlardan da göz-qulaq olmaq lazım
idi, – di gәl, indi öz evlәrindәymiş kimi stol arxasında
rahatca oturub yemәk yeyir, ya kart oynayırdılar.

408