Page 400 - Sela
P. 400
İLO XOSE SELA
EL ŞƏNLİYİ
El şәnliyi adәt halını almışdı; şәnliyin çox gözәl
olması barәdә söhbәtlәr ağızdan-ağıza dolaşırdı,
mahalın bütün yerlәrindәn adamlar hәr il ora
axışırdılar. Kimi atla, kimi budaqlarla bәzәdilmiş avtobusla
gәlirdi; ancaq öküz arabasında gәlmәk, xüsusilә dәbdә idi;
öküzlәrin buynuzunu qurğuşunlu ağ boya, ya ispan ağ
boyası ilә rәnglәyir, boynunu isә lalәlәr vә qızçiçәyiylә
bәzәyirdilәr…
I
HAZIRLIQ
Ailә başçısı hәmişә şәnlik barәdә fikirlәşirdi; yataqda
bütün söhbәt bu mövzunun әtrafında fırlanırdı.
– Yadındadı, teleqrafda işlәyәn Pakito arvadı donna
Purenin gözünü necә vurub tökmüşdü?
– Heç yadımdan çıxar; nә boyda hay-küy qalxmışdı.
Jandarm dedi ki, gözü gәrәk hakim götürә.
– Bәs ağ şalvarlı modabazın çurro bişirәnin tavasına
düşmәyi yadındadı?
– Əlbәttә, yadımdadı. Yazıq necә dә bağırırdı. Diri-diri
qızardılmağın lәzzәt vermәdiyi dәrhal aydın olurdu!
Ailә başçısı şәnbә günlәri doğmalarına baş çәkmәk
üçün kәndә gedir, işә çatmaqdan ötrü bazar ertәsi sәhәr
tezdәn paytaxta qayıdırdı. Onun ifadә etdiyi kimi,
“özününkülәr” yeddi nәfәr idi: arvadı, beş uşaq vә
qayınanası. Arvadı donna Enkarnasyon kök, әrköyün qadın
idi, uşaqların hamısı arıq, uzundu; Luisin on, Enkarnitanın
sәkkiz, Xose Mariyanın altı, Laurentinonun dörd vә
Adelitanın iki yaşı vardı. Yayda özlәrini günә verib gümrah
görünürdülәr, ancaq paytaxta qayıdandan bir ay sonra
400
EL ŞƏNLİYİ
El şәnliyi adәt halını almışdı; şәnliyin çox gözәl
olması barәdә söhbәtlәr ağızdan-ağıza dolaşırdı,
mahalın bütün yerlәrindәn adamlar hәr il ora
axışırdılar. Kimi atla, kimi budaqlarla bәzәdilmiş avtobusla
gәlirdi; ancaq öküz arabasında gәlmәk, xüsusilә dәbdә idi;
öküzlәrin buynuzunu qurğuşunlu ağ boya, ya ispan ağ
boyası ilә rәnglәyir, boynunu isә lalәlәr vә qızçiçәyiylә
bәzәyirdilәr…
I
HAZIRLIQ
Ailә başçısı hәmişә şәnlik barәdә fikirlәşirdi; yataqda
bütün söhbәt bu mövzunun әtrafında fırlanırdı.
– Yadındadı, teleqrafda işlәyәn Pakito arvadı donna
Purenin gözünü necә vurub tökmüşdü?
– Heç yadımdan çıxar; nә boyda hay-küy qalxmışdı.
Jandarm dedi ki, gözü gәrәk hakim götürә.
– Bәs ağ şalvarlı modabazın çurro bişirәnin tavasına
düşmәyi yadındadı?
– Əlbәttә, yadımdadı. Yazıq necә dә bağırırdı. Diri-diri
qızardılmağın lәzzәt vermәdiyi dәrhal aydın olurdu!
Ailә başçısı şәnbә günlәri doğmalarına baş çәkmәk
üçün kәndә gedir, işә çatmaqdan ötrü bazar ertәsi sәhәr
tezdәn paytaxta qayıdırdı. Onun ifadә etdiyi kimi,
“özününkülәr” yeddi nәfәr idi: arvadı, beş uşaq vә
qayınanası. Arvadı donna Enkarnasyon kök, әrköyün qadın
idi, uşaqların hamısı arıq, uzundu; Luisin on, Enkarnitanın
sәkkiz, Xose Mariyanın altı, Laurentinonun dörd vә
Adelitanın iki yaşı vardı. Yayda özlәrini günә verib gümrah
görünürdülәr, ancaq paytaxta qayıdandan bir ay sonra
400
