Page 397 - Sela

Karabinerin cinayəti

– Birini danışarsınız, Ortis? Hәmişә yadınızda nәsә
olur!

Serafin dilini sürüdü.
– Mәsәlәn, müqәddәs Petrus!
– Müqәddәs Petrus da?
– Bәs nә!
– Bәs bu hansı müqәddәs Petrusdu? Hәvari, yoxsa mü-
qәddәs Petrus Nolasko?..
– Bu nә sualdı? Müqәddәs Petrus necә olmalıdı axı?!
Bir sözlә, müqәddәs Petrus!
– Aydındı! Hamısı avamlığımızın ucbatındandı...
Lampanın böyründә oturmuş donna Perfekta yenә köks
ötürdü.
Donna Diqna hәlә dә Serafinә cin-şәyatin haqqında
suallar yağdırırdı. Serafin isә özü dә bilmirdi nә danışırdı,
sözlәri uzadırdı, mızıldayırdı, hәrdәn sözlәr ağzında bö-
yüyür, dilxor halda oturub, qarılara baxmağa cürәt elәmirdi.
Hәtta xudahafizlәşib getmәk dә istәdi. Ancaq Madureyra
qarşısındakı qorxu, özünә dә etiraf etmәyә cәsarәti çatmadığı
qorxu onu yerindәn durmağa qoymurdu. Ürәyindә amansız
mübarizә gedirdi; cavan yaşlarından üzü bәri, hәlә Kubaya
getmәmişdәn bütün hәyatı beynindәn keçib gedirdi, qәribә
idi ki, bunları xatırlamağa heç çalışmırdı da, sanki ölümü
çatmışdı...
Alçaqboylu, amma şir kimi qoçaq, mәtanәtli, qәhrәmanlıq
haqqında gurultulu nitqlәr söylәyәn general Veyleri xatırladı.
O, igid, iradәli olmaq qәrarına gәldi.
– Salamat qalın, donna Diqna! Mәni bağışlayın!
Burada daha bir dәqiqә belә qalmağa utanırdı.
– Bu gün körpüdә növbәtçiyәm. Sabah söhbәt elәyәrik.
– Çox tәәssüflәr olsun, Ortis! Sizi o qәdәr maraqla din-
lәyirәm!
– Neylәmәk olar, donna Diqna! Vәzifә borcudu...
– Heç olmasa, bir dәqiqә oturun... Sizә bir qәdәh xeres
süzәrәm. Yoxsa xeres xoşlamırsınız?

397