Page 38 - Sela

İLO XOSE SELA

Lola yanımda dayanmışdı, nәfәs aldıqca sinәsi qalxıb
enirdi.

– Sәnsәn?
– Gördüyün kimi.
– Burda neylәyirsәn?
– Heç nә, elә-belә...
Sıçrayıb әlindәn yapışdım.
– Burda neylәyirsәn?
– Dedim ki, heç nә! Görmürsәn? Heç nә!
Lolanın baxışları mәni vahimәlәndirdi. Sәsi elә bil o
dünyadan gәlirdi.
– Sәn dә qardaşın kimisәn!
– Mәn?
– Hә, sәn!
Tutaşdıq. Yerә yıxdığım Lola daha gözәl idi... Nәfәs
aldıqca sinәsi daha tez-tez qalxıb enirdi. Onu saçından
yapışıb yerә yıxmışdım, buraxmırdım. Əlimdәn çıxmaq
üçün çapalayırdı...
Onu bәrk dişlәdim, dayça kimi tabe olub sakitlәşdi...
– Bunu istәyirsәn?
– Hә!
Lola gülümsәyib, dişlәrini ağartdı... Sonra saçımı
sığallamağa başladı.
– Sәn qardaşın kimi deyilsәn!.. Sәn kişisәn!.. – Sözlәr
dodağında cingildәyirdi. – Sәn kişisәn!.. Sәn kişisәn!..
Torpağın yumşaq olduğu yaxşı yadımdadı. Vә torpaqda
ölmüş qardaşım üçün lalәlәr – altı damcı qan vardı...
– Sәn qardaşın kimi deyilsәn!.. Sәn kişisәn!..
– Mәni sevirsәn?
– Hә!

6
Əvvәlkilәri yazdığım vaxtdan taleyin hökmüylә iki
hәftә keçib; istintaq, vәkillә görüş, tәzә yerә dәyişdirilmәyim

38