Page 33 - Sela
P. 33
Paskual Duartenin ailəsi
yağırdı ki, şeytanın özü belә hәmin anda ona yaxın düşmәzdi.
Yadımdadı, bazar günü belә tutmalarının birindә, atamın
ölümündәn sonra bizim evә işğal etdiyi әrazi kimi gәlәn
senyor Rafaelin üstünә atıldı; qocanın ayağından dişlәmәkdәn
savayı yazığın ağlına başqa şey gәlә bilmәzdi. Tәki bunu
heç vaxt elәmәyәydi, çünki senyor Rafael o biri ayağıyla
qulağındakı yara yerinә elә vurdu ki, Mario ölü kimi yerә
düşdü vә yaradan su gәlәndә fikirlәşdim ki, qanı qurtarıb;
qoca kaftar qәhrәmanlıq edibmiş kimi, qәhqәhә çәkdi.
Hәmin gündәn ona elә nifrәt elәdim, and içirәm, Tanrı
Rafaeli mәndәn uzaq tutmasaydı, elә ilk fürsәtdә onu
vurardım.
Körpә ağzıüstә düşmüşdü, anam isә – sizi inandırım
ki, onun necә әclaf olduğunu görәndә qorxdum, – uşağı
yerdәn qaldırmaq bir yana, üstәlik, Rafaelә qoşulub gülürdü;
Tanrı şahiddi, Marionu qaldırmaq istәdim, ancaq özümü
saxladım... Əgәr senyor Rafael mәni ağlağan adlandırsaydı,
Tanrı haqqı, anamın yanındaca mitilinә çırpardım!
Fikrimi dağıtmaq üçün kәndә çıxanda, o vaxt bizimlә
yaşayan bacıma rast gәldim; nә baş verdiyini ona danışanda,
gözündә elә nifrәt gördüm ki, qeyri-ixtiyari fikirlәşdim:
ondan tәhlükәli düşmәn çıxardı; nәyә görәsә yadıma
Ədabazı saldı vә bacımın nә vaxtsa ona belә baxacağını
düşünüb, özlüyümdә güldüm.
Hadisәdәn iki saat sonra evә qayıdanda senyor Rafael
xudahafizlәşirdi, Mario isә zarıyaraq hәlә dә hәmin yerdә
uzanıb qalmışdı; yarası oruc vaxtındakı tәlxәyin sifәti kimi
qıpqırmızıydı. Bacım (fikirlәşirdim, hay-küy salacaq) onu
yerdәn qaldırıb, beşiyinә qoydu. Hәmin gün bacım mәnә
hәmişәkindәn gözәl göründü, – mavi paltarda, balasını
qoruyan ana әdasıyla, halbuki uşağı yox idi, heç vaxt da
olmayacaqdı...
33
yağırdı ki, şeytanın özü belә hәmin anda ona yaxın düşmәzdi.
Yadımdadı, bazar günü belә tutmalarının birindә, atamın
ölümündәn sonra bizim evә işğal etdiyi әrazi kimi gәlәn
senyor Rafaelin üstünә atıldı; qocanın ayağından dişlәmәkdәn
savayı yazığın ağlına başqa şey gәlә bilmәzdi. Tәki bunu
heç vaxt elәmәyәydi, çünki senyor Rafael o biri ayağıyla
qulağındakı yara yerinә elә vurdu ki, Mario ölü kimi yerә
düşdü vә yaradan su gәlәndә fikirlәşdim ki, qanı qurtarıb;
qoca kaftar qәhrәmanlıq edibmiş kimi, qәhqәhә çәkdi.
Hәmin gündәn ona elә nifrәt elәdim, and içirәm, Tanrı
Rafaeli mәndәn uzaq tutmasaydı, elә ilk fürsәtdә onu
vurardım.
Körpә ağzıüstә düşmüşdü, anam isә – sizi inandırım
ki, onun necә әclaf olduğunu görәndә qorxdum, – uşağı
yerdәn qaldırmaq bir yana, üstәlik, Rafaelә qoşulub gülürdü;
Tanrı şahiddi, Marionu qaldırmaq istәdim, ancaq özümü
saxladım... Əgәr senyor Rafael mәni ağlağan adlandırsaydı,
Tanrı haqqı, anamın yanındaca mitilinә çırpardım!
Fikrimi dağıtmaq üçün kәndә çıxanda, o vaxt bizimlә
yaşayan bacıma rast gәldim; nә baş verdiyini ona danışanda,
gözündә elә nifrәt gördüm ki, qeyri-ixtiyari fikirlәşdim:
ondan tәhlükәli düşmәn çıxardı; nәyә görәsә yadıma
Ədabazı saldı vә bacımın nә vaxtsa ona belә baxacağını
düşünüb, özlüyümdә güldüm.
Hadisәdәn iki saat sonra evә qayıdanda senyor Rafael
xudahafizlәşirdi, Mario isә zarıyaraq hәlә dә hәmin yerdә
uzanıb qalmışdı; yarası oruc vaxtındakı tәlxәyin sifәti kimi
qıpqırmızıydı. Bacım (fikirlәşirdim, hay-küy salacaq) onu
yerdәn qaldırıb, beşiyinә qoydu. Hәmin gün bacım mәnә
hәmişәkindәn gözәl göründü, – mavi paltarda, balasını
qoruyan ana әdasıyla, halbuki uşağı yox idi, heç vaxt da
olmayacaqdı...
33
