Page 25 - Sela
P. 25
Paskual Duartenin ailəsi
başlasa da, diribaş idi, – vaxt öz işini görürdü, – elә tezcә
danışmağa başladı ki, mәәttәl qaldıq.
Bütün uşaqların eyni cür olduğu vaxt ötüb keçdi. Rosario
böyüdü – artıq әrlik qızdı; göz qoyanda onun zirәk kәrtәnkәlә
olduğunu sezirdik. Allah beyini işlәtmәk üçün versә dә,
ailәdә heç kim onu qәtiyyәn qurdalamadı; bir dә gördük
qız evdә çariçaya çevrilib, biz dә qarşısında tir-tir әsirik.
Əgәr әvvәldәn yaxşıya can atsaydı, ondan nәsә çıxardı,
ancaq Allah bizlәrin xeyirli bir şeyә hәvәs göstәrmәsini
istәmәdi vә bacım öz ağlını başqa şeylәrә yönәltdi. Onun
axmaq olmadığı tez üzә çıxdı, ancaq kaş axmaq olaydı.
Yaxşı işdәn başqa әlindәn hәr şey gәlirdi: qaraçı kimi cәld,
mәharәtlә oğurluq elәyirdi, çox erkәn içkiyә qurşandı, qoca
arvadın eşqbazlığında vasitәçilik elәyirdi; onu düz yola
çıxartmağa vә ağıllı başını faydalı işә yönәltmәyә bir adam
tapılmadı, get-gedә özünü lap itirirdi vә günlәrin bir günü
– onda on dörd yaşı olardı, – çәkidә yüngül, qiymәtdә ağır
nә vardısa, evdәn götürüb, Truxilyoya qaçaraq, Elviranın
fahişәxanasına düzәldi. Onun qaçmasının bizim evdә necә
qarşılandığını tәsәvvür elәyә bilәrsiniz: atam anamı
günahlandırırdı, anam atamı... Rosarionun getmәsi әn çox
atamın vәrdişlәrindә özünü büruzә verdi: bacım evdә
yaşayanda, atam çalışırdı onun gözünün qabağında dava
salmasın, indi isә yerin, vaxtın fәrqi yox idi. Maraqlıdı ki,
kobudluqda vә tәrslikdә tayı-bәrabәri olmayan atam tәkcә
onu eşidirdi; Rosarionun bircә baxışı kifayәtdi ki, hirsi
yatsın vә onun yanımızda olması bizi dәfәlәrlә sillә-
yumruqdan xilas elәmişdi. Zәif bir uşağın zorba kişini
sakitlәşdirәcәyi kimin ağlına gәlәrdi!
O, Truxilyoda beş ay qala bildi, sonra yarımcan halda,
qızdırma içindә evә qayıdıb, bir ilә yaxın yataqda yatdı.
Qızdırma tәhlükәli xәstәlikdi, az qala onu qәbirә aparacaqdı.
Atamın tәkidiylә – әyyaş vә davakar olsa da dindar
25
başlasa da, diribaş idi, – vaxt öz işini görürdü, – elә tezcә
danışmağa başladı ki, mәәttәl qaldıq.
Bütün uşaqların eyni cür olduğu vaxt ötüb keçdi. Rosario
böyüdü – artıq әrlik qızdı; göz qoyanda onun zirәk kәrtәnkәlә
olduğunu sezirdik. Allah beyini işlәtmәk üçün versә dә,
ailәdә heç kim onu qәtiyyәn qurdalamadı; bir dә gördük
qız evdә çariçaya çevrilib, biz dә qarşısında tir-tir әsirik.
Əgәr әvvәldәn yaxşıya can atsaydı, ondan nәsә çıxardı,
ancaq Allah bizlәrin xeyirli bir şeyә hәvәs göstәrmәsini
istәmәdi vә bacım öz ağlını başqa şeylәrә yönәltdi. Onun
axmaq olmadığı tez üzә çıxdı, ancaq kaş axmaq olaydı.
Yaxşı işdәn başqa әlindәn hәr şey gәlirdi: qaraçı kimi cәld,
mәharәtlә oğurluq elәyirdi, çox erkәn içkiyә qurşandı, qoca
arvadın eşqbazlığında vasitәçilik elәyirdi; onu düz yola
çıxartmağa vә ağıllı başını faydalı işә yönәltmәyә bir adam
tapılmadı, get-gedә özünü lap itirirdi vә günlәrin bir günü
– onda on dörd yaşı olardı, – çәkidә yüngül, qiymәtdә ağır
nә vardısa, evdәn götürüb, Truxilyoya qaçaraq, Elviranın
fahişәxanasına düzәldi. Onun qaçmasının bizim evdә necә
qarşılandığını tәsәvvür elәyә bilәrsiniz: atam anamı
günahlandırırdı, anam atamı... Rosarionun getmәsi әn çox
atamın vәrdişlәrindә özünü büruzә verdi: bacım evdә
yaşayanda, atam çalışırdı onun gözünün qabağında dava
salmasın, indi isә yerin, vaxtın fәrqi yox idi. Maraqlıdı ki,
kobudluqda vә tәrslikdә tayı-bәrabәri olmayan atam tәkcә
onu eşidirdi; Rosarionun bircә baxışı kifayәtdi ki, hirsi
yatsın vә onun yanımızda olması bizi dәfәlәrlә sillә-
yumruqdan xilas elәmişdi. Zәif bir uşağın zorba kişini
sakitlәşdirәcәyi kimin ağlına gәlәrdi!
O, Truxilyoda beş ay qala bildi, sonra yarımcan halda,
qızdırma içindә evә qayıdıb, bir ilә yaxın yataqda yatdı.
Qızdırma tәhlükәli xәstәlikdi, az qala onu qәbirә aparacaqdı.
Atamın tәkidiylә – әyyaş vә davakar olsa da dindar
25
