Page 23 - Sela

Paskual Duartenin ailəsi

qadın xәstәliyindәn әziyyәt çәkirdi, sısqa idi vә ağrısı
gücündәn artıqdı. Yazığın mәnim kimi ağrıya dözümü
yoxdu, hәr şey canından qışqırıqla çıxırdı. Rosario doğulana
qәdәr bir neçә saat qışqırdı – bәdbәxtlikdәn, doğuş uzun
çәkdi. Atalar misalı var: bığlı qadının doğuşu uzun çәkәr...
(bu sәtirlәr çox hörmәtli bir xanım üçün nәzәrdә
tutulduğundan atalar sözünün ikinci hissәsini yazmıram).
Anamın mamaçası kәndçimiz senyora Enqrasianın hәkimliyi
dә varıydı, cadugәr kimi nәsә sirli, müәmmalı bir adamdı;
gәtirdiyi dava-dәrmanı ağrısını yüngüllәşdirmәk üçün
onun qarnına yaxdı, ancaq anam onsuz da var gücüylә
çığırırdı vә senyora Enqrasiya nә edәcәyini bilmәyib, onu
“allahsız, vicdansız” deyә yamanlamağa başladı; bu yerdә
anam fәryad qopardı. Fikirlәşdim ki, bәlkә, o, doğrudan
da, dәli olub. Şübhәm uzun sürmәdi – tezliklә aydın oldu
ki, bu qorxunc qışqırığın baiskarı bacımdı.

Atam çoxdandı mәtbәxdә gәzişirdi. Rosario doğulan
kimi, yatağa tullandı, anamın halına baxmayıb, onu “tәnbәl,
hiylәgәr” adlandıraraq, qayışın toqqasıyla nә tәhәr döydüsә,
sağ qaldığına hәlә dә tәәccüblәnirәm. Sonra iki gün gözә
görünmәdi; qayıdanda lülqәnbәr idi, çarpayıya yaxınlaşıb
anamı öpdü – anam üzünü döndәrmәdi... Sonra at tövlәsindә
yatmağa getdi.

3
Rosarionın beşiyini çox da dәrin olmayan yeşikdәn
düzәldib, altına xeyli yun döşәdilәr; qızı kәtana bәlәyib
hәmin yeşikdә anamın çarpayısının yanına qoyurdular,
üstünü dә elә bәrk örtürdülәr, indicә boğulacağından
qorxurdum. O vaxta qәdәr – bilmirәm nәyә görәsә –
körpәlәri süd kimi ağ tәsәvvür elәyirdim vә suda qaynamış
xәrçәng kimi selikli, qırmızı bacımın mәndә necә pis
tәәssürat oyatdığı çox yaxşı yadımdadı; sığırçın, göyәrçin

23