Page 192 - Sela
P. 192
İLO XOSE SELA
Benisyanın anası Adeqa çoxlu әhvalatlar, әfsanәlәr bilir,
zövqlә akkordeon çalır, әn yaxşı da “Fanfinetta” polkasını.
– Babanın böyük, sonu qanla qurtaran çox böyük bir
macәrası olub. Maneça Amieyros canlara dәyәn qızdı, yaxşı
bәdәni varıydı, ayaqları uzun, saçları ipәk kimi, baxırsan –
ürәyin gedir. Baban Maneçanın qardaşı Xana Amieyrosu
dәyәnәklә vurub öldürmüşdü, dalaşanları vaxtında
ayırmayanda belә şeylәr olur; onu Klavilinyoda öldürdü,
ancaq Maneçaya dәymәdi, qız Madridә qaçdı, dükan açıb
yaşadı. Baban bir neçә il Braziliyada dolaşdı, getmәmiş öz
adaxlısına – sonra sәnin nәnәn olana – dedi ki, mәni
gözlәyәcәksәn, Teresa? O da “hә” cavabını verdi, baban da
okeanın o tәrәfinә getdi. On dörd il Amerikada veyillәndi,
qayıdanda isә evlәndi; heç vaxt adaxlısına mәktub
yazmamışdı, ancaq söz – sözdü. Bir az araq süzüm?
Beş il göy, qızılı, narıncı, yaşıl boya qutularının içindә
yaşamış sәfeh Rokinyo Borrenanın anası hesab edir ki,
sәfehlәr insanlardan, hәtta heyvanlardan dağa-daşa daha
yaxındılar.
– Əgәr Tanrı onları yaradıbsa, yәqin, nәyә görәsә
yaradıb.
Rokinyo Borrenanın anası әlini yandıranda, yağı
daşıranda, ya kartof tәmizlәyәn vaxt әlini kәsәndә,
sakitlәşmәk üçün sәfehә bir şillә vurur.
– Niyә üzümә baxırsan, axmaq? Axmaqdan da betәrsәn!
Rokinyo Borrenanın anasını Sekundino çağırırlar, hirsi-
hikkәsi yerә-göyә sığmır.
– Off, qızım, hansı günahlarıma görә Tanrı bu axmağı
mәnә verib? Bax ha, Rokinyo, indicә payını alacaqsan!
Rokinyonun anası xәlvәtә salıb papiros çәkir, papiros
kötüklәrini dә Rayko meyxanasından yığır; meyxana
sahibәsi Remedios ilә dostluq elәyir, onun paltarlarını
yuyur, ev işlәrindә kömәyinә yetir, harasa göndәrәndә
192
Benisyanın anası Adeqa çoxlu әhvalatlar, әfsanәlәr bilir,
zövqlә akkordeon çalır, әn yaxşı da “Fanfinetta” polkasını.
– Babanın böyük, sonu qanla qurtaran çox böyük bir
macәrası olub. Maneça Amieyros canlara dәyәn qızdı, yaxşı
bәdәni varıydı, ayaqları uzun, saçları ipәk kimi, baxırsan –
ürәyin gedir. Baban Maneçanın qardaşı Xana Amieyrosu
dәyәnәklә vurub öldürmüşdü, dalaşanları vaxtında
ayırmayanda belә şeylәr olur; onu Klavilinyoda öldürdü,
ancaq Maneçaya dәymәdi, qız Madridә qaçdı, dükan açıb
yaşadı. Baban bir neçә il Braziliyada dolaşdı, getmәmiş öz
adaxlısına – sonra sәnin nәnәn olana – dedi ki, mәni
gözlәyәcәksәn, Teresa? O da “hә” cavabını verdi, baban da
okeanın o tәrәfinә getdi. On dörd il Amerikada veyillәndi,
qayıdanda isә evlәndi; heç vaxt adaxlısına mәktub
yazmamışdı, ancaq söz – sözdü. Bir az araq süzüm?
Beş il göy, qızılı, narıncı, yaşıl boya qutularının içindә
yaşamış sәfeh Rokinyo Borrenanın anası hesab edir ki,
sәfehlәr insanlardan, hәtta heyvanlardan dağa-daşa daha
yaxındılar.
– Əgәr Tanrı onları yaradıbsa, yәqin, nәyә görәsә
yaradıb.
Rokinyo Borrenanın anası әlini yandıranda, yağı
daşıranda, ya kartof tәmizlәyәn vaxt әlini kәsәndә,
sakitlәşmәk üçün sәfehә bir şillә vurur.
– Niyә üzümә baxırsan, axmaq? Axmaqdan da betәrsәn!
Rokinyo Borrenanın anasını Sekundino çağırırlar, hirsi-
hikkәsi yerә-göyә sığmır.
– Off, qızım, hansı günahlarıma görә Tanrı bu axmağı
mәnә verib? Bax ha, Rokinyo, indicә payını alacaqsan!
Rokinyonun anası xәlvәtә salıb papiros çәkir, papiros
kötüklәrini dә Rayko meyxanasından yığır; meyxana
sahibәsi Remedios ilә dostluq elәyir, onun paltarlarını
yuyur, ev işlәrindә kömәyinә yetir, harasa göndәrәndә
192
