Page 187 - Sela

İki ölü üçün mazurka

– Əzizim, bilmirәm nә deyim, adaxlının bәxti daha çox
gәtirmәyib.

– Hә, doğrudu.
Qoreço Tundas çiynindә tilov cığırla o dünyadan gәlir.
– Hara gedirsәn, Qoreça?
– İudeyaya, körpә İsanı tilovla tutmağa.
– İlahi, bu nә cәfәngiyyatdır!
– Eybi yox, sәhәr açılanda görәrsәn.
Sәhәr açılana qәdәr yağır, daşın üstündә oturub, tilovunu
çaya atmış ölüyә oxşayan Qoreça Tundasın üstünә yağır.
– Ölmüsәn, Qoreça?
– Hә, altı saatdan artıqdı ölmüşәm, heç kimin dә vecinә
deyil. Körpә İsanı eşşәyin belindә Misirә apardılar, yәqin,
bu mәmlәkәt ona münasib olmayıb.
Belә hesab elәyirlәr ki, Quxindeslәr vә Moranlar eynidilәr,
ancaq elә deyil, әcdadlarımızı qarışıq sayırlar, hamımız
Adәm vә Hәvvadan yaranmışıq (bircә ponferradalılar yox,
onlar meymundan әmәlә gәliblәr, – Emilita xala deyir).
Bütün Quxindeslәr – Moran deyillәr, intәhası, bütün
Moranlar – Quxindesdilәr, bu elә dә aydın deyil, ancaq
neylәyәsәn! Hәqiqәt odur ki, az qala, heç nә aydın deyil,
biz Moranlar Quxindeslәrdәn azıq, çox da ola bilәrdik,
ancaq azıq, biz Moranlar – Portomoriskilәr, Marvislәr, Sela
vә Faraminyaslar da qohumdular, ancaq Moranlar yox,
Quxindeslәr vә o birilәr daha çox tanınırlar. Hamımız yaxşı
yeyәnik. “Manifaktura hamı üçün” tabut fabrikindә bir
italiyalı işlәyirdi, onun haradan gәldiyini heç kim bilmirdi,
artıq ölüb; kuzenlәrim onun dalını surğuclayıb, civә ilә
tikiblәr, sonra Oseyra monastırının yanındakı Karbaledina
kәndindә ağaca sarıyıblar. Adını xatırlamıram, ancaq necә
çırpındığı yadımdadı, әslindә, belә zarafata nә üçün düçar
olduğu mәlum deyil. Yazıq Lourdes xalanın skeletini Mәhşәr
gününә qәdәr bәrpa elәmәk mümkün olmayacaq, çünki

187