Page 186 - Sela
P. 186
İLO XOSE SELA
– Rәhmәtlik әrim ona görә diribaş idi ki, çorisonu bü-
tün-bütün yeyirdi, sapını qoparırdı, hәrdәn heç qoparmırdı
da, başını dala әyib, ağzını açırdı, çorisonu bütüncә ağzına
qoyurdu; elә gün olurdu, dörd-beş dәfә mәnә aman vermirdi.
Katuça vә Sualvaris torpaqlarından bir xeyli uzaqdakı
nohurlara yağır, göylәrdә isә yenicә ölmüş uşağın – balaca
mәlәyin kabusu dolaşır! Uşaqlar ölәndә bunu sezmirsәn,
әziyyәti ölümlә dә yoxa çıxır, yaşlılarla mәsәlә qәlizdi, nә
qәdәr hay-küy, hәkimә, dәrmana, yasa, messaya, ibadәtә
bir yığın xәrc, vәsiyyәtnamәsi açılanda da mübarizә başlayır...
Emiliya xalanın adaxlısı, memar Selso Vareloya qoşulub
gedәn, hәm dә zәrgәrin sevgilisi Ponferradalı Maruxita
Bodelon aktrisa deyil, ancaq aktrisaya oxşayır; Maruxita
saçını saraldır, gözünü rәnglәyir.
– Dodağını ürәk şәklindә boyayır?
– Yox, nәyә lazım?
– Kişilәrin yanında siqaret çәkir?
– Onu da elәmir.
Maruxitanın yaxşı bәdәni var, özünü qәtiyyәtli aparır,
әsil-nәcabәt hiss olunur; Maruxitanın döşlәri bir az iridi,
belәlәrindәn kişilәrin xoşu gәlir, ayaqları uzundu, dalı
sallanmır, ancaq sәsi pisdi, sağsağan kimi danışır. Maruxita
kişilәrin yanında siqaret çәkir, dodağını da ürәk şәklindә
boyayır; “Mişel dodaq pamadasının kralıdı”. Selso Varela
onun könlünü almaq üçün pulunu olduğundan çox
xәrclәyirdi; vermut, konfet qutusu, әl çantası, bәzәk әşyaları,
hәr gün bir az üstünә gәlirdi, axırda da bir qәpiksiz qaldı.
Maruxita onun mehribançılığını cavabsız qoymurdu, bundan
başqa, dırnaqlarını tuturdu, başını yuyurdu.
– Sәnin nazını bu dilbәrdәn artıq kim çәkәr?
Xesus xalanın adaxlısı Rikardo Vaskes Vilarinyonu
әczaçı olmağa az qalmış öldürdülәr.
– Başqa birini dә öldürә bilәrdilәr, doğrudu? Mәnim
bәxtim gәtirmәdi.
186
– Rәhmәtlik әrim ona görә diribaş idi ki, çorisonu bü-
tün-bütün yeyirdi, sapını qoparırdı, hәrdәn heç qoparmırdı
da, başını dala әyib, ağzını açırdı, çorisonu bütüncә ağzına
qoyurdu; elә gün olurdu, dörd-beş dәfә mәnә aman vermirdi.
Katuça vә Sualvaris torpaqlarından bir xeyli uzaqdakı
nohurlara yağır, göylәrdә isә yenicә ölmüş uşağın – balaca
mәlәyin kabusu dolaşır! Uşaqlar ölәndә bunu sezmirsәn,
әziyyәti ölümlә dә yoxa çıxır, yaşlılarla mәsәlә qәlizdi, nә
qәdәr hay-küy, hәkimә, dәrmana, yasa, messaya, ibadәtә
bir yığın xәrc, vәsiyyәtnamәsi açılanda da mübarizә başlayır...
Emiliya xalanın adaxlısı, memar Selso Vareloya qoşulub
gedәn, hәm dә zәrgәrin sevgilisi Ponferradalı Maruxita
Bodelon aktrisa deyil, ancaq aktrisaya oxşayır; Maruxita
saçını saraldır, gözünü rәnglәyir.
– Dodağını ürәk şәklindә boyayır?
– Yox, nәyә lazım?
– Kişilәrin yanında siqaret çәkir?
– Onu da elәmir.
Maruxitanın yaxşı bәdәni var, özünü qәtiyyәtli aparır,
әsil-nәcabәt hiss olunur; Maruxitanın döşlәri bir az iridi,
belәlәrindәn kişilәrin xoşu gәlir, ayaqları uzundu, dalı
sallanmır, ancaq sәsi pisdi, sağsağan kimi danışır. Maruxita
kişilәrin yanında siqaret çәkir, dodağını da ürәk şәklindә
boyayır; “Mişel dodaq pamadasının kralıdı”. Selso Varela
onun könlünü almaq üçün pulunu olduğundan çox
xәrclәyirdi; vermut, konfet qutusu, әl çantası, bәzәk әşyaları,
hәr gün bir az üstünә gәlirdi, axırda da bir qәpiksiz qaldı.
Maruxita onun mehribançılığını cavabsız qoymurdu, bundan
başqa, dırnaqlarını tuturdu, başını yuyurdu.
– Sәnin nazını bu dilbәrdәn artıq kim çәkәr?
Xesus xalanın adaxlısı Rikardo Vaskes Vilarinyonu
әczaçı olmağa az qalmış öldürdülәr.
– Başqa birini dә öldürә bilәrdilәr, doğrudu? Mәnim
bәxtim gәtirmәdi.
186
