Page 98 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

mayor üçün sirrә çevrilirdi: bu sirr o qәdәr dә dәrin, böyük
deyildi, buna baxmayaraq, bütün sirlәr kimi cәlbediciydi vә
mayor artıq onun haqqında fikirlәşmәyә bilmirdi. Ondan çox
şey istәmirdi nә әri, nә dә daimi mәşuqu olmağa hazırlaşırdı,
mayora öz işini yaxşı bilәn adi qadın lazım idi, vәssalam.
Bununla belә, öz fikirlәrinә elә uymuşdu ki, artıq bir tikә
donuz piyindәn ötrü tәlәyә soxulan ac siçan kimi bu sirri
açmadan, onu әlә keçirmәdәn rahatlıq tapa bilmәzdi. Hiss
edirdi ki, riskli işә qarışır, amma artıq bu istәk onun bütün
varlığına hakim kәsilmişdi, başqa çıxış yolu yox idi. Buna
baxmayaraq, ruhdan düşmürdü, hәtta düşünürdü ki, işlәr yaxşı
gedir, bu minvalla öz planını gerçәklәşdirmәyә nail olacaq.
Әslindә isә, boğulan adam saman çöpündәn yapışan kimi,
sadәcә dul qadının oğlundan yapışmışdı! O, Georqanı özüyçün
kәşf edәndәn sonra daha da canlanmış, hәvәsә gәlmişdi: köhnә
әsgәr kimi, lap cüzi olsa da, döyüş zamanı gözlәnilmәz
yardımın nә demәk olduğunu yaxşı bilirdi. Özünә güvәnәn,
ömrü boyu ölümlә gizlәnpaç oynayan, taleyin bütün
dolanbaclarından keçmiş adamlar sayaq әllәrini bir-birinә
sürtә-sürtә Georqaya: “Onun da dәrsini verәrik”, – deyirdi.
Uzunbığlı yefreytorların belә bir adәti vardı, dünyada hәr şey,
hәr kәs haqqında eyni sözlәri deyirdilәr: “Onların da dәrsini
verәrik”, – Georqayla tәk qalanda qeyri-iradi o uzunbığlı
yefreytoru yamsılayır, oğlana tüfәng tutmaq, çaxmağı çәkmәk,
at sürmәk öyrәdirdi… Burada mayorun cәmi bir әsgәri vardı,
üstәlik, hәmin әsgәr azyaşlıydı, amma eybi yoxdur – heç
olmamasındansa, bu yaxşıdır. Hәr halda, heç kәs düşmәn
düşәrgәsinә (yәni öz evinә) ondan yaxşı yol tapa bilmәzdi,
98 düşmәnin sıralarına (yәni anasıyla Borçalının arasına) onun
kimi nifaq sala bilmәzdi… Sonda hәr şey belә dә oldu, Georqa
mayorun ümidlәrini tamamilә doğrultdu. Amma Borçalının
dul qadının evindә qaldırdığı sәs-küy mayoru, yumşaq dillә
desәk, bir azca qorxutmuşdu –ağlına da gәtirmirdi ki, o, belә
şeylәrә cәsarәt elәyә bilәr. Zәrәrdidәlәrә qahmar çıxmaq,
әlbәttә, heç yadına da düşmürdü – birincisi, sadәcә qorxurdu,
ikincisi, indi ana-oğul nә qәdәr çox döyülsәydilәr, sonra