Page 101 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Otar ×iladze

kәndli ehtiyatlılığı, xәsisliyi ucbatından әldәn verdiyi şey
ondan ötrü nә qәdәr gәrәklidir. Özünә dә, ona fikirlәşmәyә
vaxt vermәyib bәyәndiyi malı burnunun ucundan aparan
kәndliyә dә acığı tutdu. – Demәli, mәndәn qabağa düşdü, hәә?
Niyә axı. Nәyә görә? – O, hirsini boğa bilmәyib, әlavә etdi.
– İşlәr necәdi, әmi? Nә var, nә yox? – mayor ondan so -
ruşdu.
Birdәn-birә kәndlinin hirsi soyudu, elә bil mayoru yenidәn
gördü – sanki, mayor bu müddәt әrzindә dükandan çıxıb,
yenidәn qayıtmışdı. Kәndli özünü itirib, әlindәki papağını
yenidәn әzişdirmәyә başladı.
– Sağ ol, ömrün uzun olsun! – bir qәdәr duruxa-duruxa
cavab verdi. – İndi hәr şey boldu. O gün sәndәn aldığım şәkәri
gücnәn sındırdıq – daş kimiydi!
– Bәs niyә hökmdardan şikayәtlәnirsiniz? – mayor
maraqlandı.
– Biz şikayәtlәnirik? Bunu sizә kim dedi? Nәyә görә
şikayәtlәnmәliyik? – Kәndli tәşvişә düşdü.
Mayor piştaxtanın üstündәki çıraq şüşәsini götürüb quru
sәslә dedi:
– Bir dul qadını da müdafiә elәyә bilmәdiniz? Hamımız
rüsvay olduq…
Bir neçә dәqiqәdәn sonra o, artıq dul qadının evindә
oturmuşdu, ayağını ayağının üstünә aşırıb lәzzәtlә cecә arağı
içirdi, qәfil gәlişindәn özlәrini itirmiş ana-balaya özünün ov
macәralarını danışırdı.
Tәbii ki, Borçalı orada yox idi. Çox güman, indi o, gildәn
tikilmiş daxmasında arvadlarının, uşaqlarının әhatәsindә
oturmuşdu, özünün dünәn gecәki qoçaqlığından razı halda 101
әliylә plov yeyirdi!
– Şehli otluqla irәlilәyirsәn, tüfәngi hazır tutmusan…
Otluqdan gözlәrini çәkmirsәn, elә bu an pırıltıyla uçub havaya
qalxan quşu görürsәn, istәr-istәmәz diksinirsәn. Taqq! Gurultu
qopur, tüfәngin lülәsindәn od sәpilir… – Mayor şövqlә danı -
şırdı…
Georqanın mayora acığı tutmuşdu; gözlәmirdi ki mayor
dar ayaqda onu tәk qoyacaq, kömәyinә gәlmәyәcәk. Georqa