Page 355 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Beka Kurxuli

– Bura bax! – o, dostunu astadan sәslәdi. – Bıçağı mәnә
at!
– Nә olub?
– At!
– Nәyә görә?
– Birimizin әli boş olmalıdı: Kelt dәbidi.
Asta vıyıltı eşidildi. Bıçaq ağacın dibinә düşdü. O, bıçağı
götürdü, sonra yenә darıxdı vә düşünmәyә başladı. Xәyalından
çox şey keçdi. Әtrafda güllә atırdılar. Elә bil nәyinsә çoxdan
aralanmış uclarını bir-birinә calamağa çalışırdılar. Yuxulu,
yaxud ayıq olmağının, getmәyinin, ya qayıtmağının heç nәyi
dәyişmәdiyini, ötәn illәrin tәhlükәli yad arvadları kimi boy-
nundan asıldığını, canını qurtarmaq, azad olmaq imkanlarının
daha da azaldığını hiss elәyәndә güllә sәslәri yeganә xilas
vasitәsinә çevrilir. Hava hәmişә boşdu. Hәr nәfәs alandan
sonra bir anlığa öz sıçrayışından yapışıb xilas olduğunu
fikirlәşirsәn, unudursan ki, artıq üç әsrdir sәnin ölkәnin şüarı
budur: “Әgәr indi sәni әfv elәmәsә, gәlәcәk sәnin olacaq...”
Get-gedә hәr şeyi dәrk elәmәyә başlayırsan, heç nә başa
düşmәdәn pәncәni yenә havada oynadırsan ki, dırnaqlarını iri
qayçıyla kәsmәsinlәr. Eyni zamanda da hәr şey olduğu kimi
görünmür, Curxi xәngәlxanasının üstündәki yazıya oxşayır:
“Nisyә yemәk sabah verilәcәk”. Bununla belә, orada hәmişә
nisyә yemәk olurdu. O, iki-üç belә addım atmışdı, hәmişәlik
havada dona bilәrdi, amma sağ qaldı. Gecә iki bıçaqla ağac
altında oturub, çirkaba bulaşmış Vyana küçәlәrindә qaz
fәnәrlәrini yandıran bessarabiyalı dalandar kimi, qana batmış
mәkanı tәbәssümlә, işgüzar görkәmlә yandıra-yandıra faciәni 355
necә izlәdiyini görür. Az qala, gözәgörünmәz faciә addımba -
addım arxasınca gәlir – onu heç nә xilas elәyә bilmәz.
Hava daha da soyudu. O, küçәyә nәzәr saldı, artıq orada
piyadalar gözә dәymirdi. Evdә olanda tәhlükә adama daha
böyük görünür, bayıra çıxanda özün tәhlükәli olursan.
Evә qayıtmaq istәdi. Heç kәs gәlmir, heç kәs Ortaçalaya
tәlәsmir, güllәlәrin sәsi dә arabir eşidilirdi, sanki elә-belә atәş