Page 350 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Yanğın şiddәtli idi. Amma istәsәlәr, nәzәrdә tutsalar,
uduzsalar da, hәr şey açır-aşkar idi.
Döyüşürdülәr. Çarpışırdılar. Hәm dә hәlak olurdular.
Bayırda atışma sәslәri eşidilirdi. O, evdә oturmuşdu, tele-
vizora baxır, kompot içir, sevinirdi ki, küçәdә deyil. Telefon
zәng çaldı. Bu başqası yox, N idi. Mәsәlәn, Çexov da şәhәrlәri
daim belә adlandırırdı: “Quberniya şәhәri N-dә...”
– Mәnәm.
– Hә...
Bir müddәt susdu, elә bil nәfәsini dәrirdi. Sonra qәfildәn
dillәndi:
– Bir şey olsa, işә gedәrsәn?
“Bir şey olsa...” Bu mәhz onun üslubunda idi, mәnası belә
çıxırdı: bir hәftә әvvәl “İsani” metrosu yaxınlığında yeznәsinin
tәpәsindәn yaxşıca ilişdirib, gödәkcәsini әynindәn soyun-
durublar. Özünә gәlәn kimi, sifәtlәrini xatırlamasa da, dәrhal
bunun әvәzini necә çıxmaq barәdә düşünüb. Hәmişә belә olur:
gecә lülqәnbәr evdәn çıxır, ya özü başqasının gödәkcәsini
әlindәn alır, ya da onun gödәkcәsini soyundururlar. N bu
mәşğuliyyәti, bir dә Coysla Folkneri, tiryәk çәkmәyi, “Ustad
vә Marqarita”nı vә Merab Mamardaşvilini sevirdi. Qoy dekabr
şaxtasında, güllәlәr bir-bir ötüb döngәlәrin birindә qәfildәn
kiminsә sifәtindә qәmli tәbәssüm, qәlbindә kәdәr yaxalayan
bir vaxtda Azazello, yaxud Coys onunla birgә qarәtә getsin...
Bir dә ki, bütün bunlar kimә lazım idi?..
Bayırda gecә güllәlәrlә şәhәri dәlik-deşik elәyirdi.
Hә. Sәndәki hәvәsә bir bax! Vurarlar, oradaca gәbәrәrik.
– Mәnә gödәkcә lazımdı!
350
– Çәtin olacaq. Baş tutmaz. O gödәkcәni unut, cәhәnnәm
olsun...
– Heç cür olmaz. Tәk gedәrәm... taparam.
– Uşaqlara zәng elәdin?
– Hamısı getmәkdәn boyun qaçırdı...
– Bax görürsәn? Zezva hardadı?
– Şәhәrdә deyil, harasa gedib. Hara getdiyini heç kәs, heç
özü dә bilmir. Onu ki tanıyırsan...