Page 352 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1
P. 352

Görcö nÿsri antologiyası

               mavi rәngli forma geyinmiş on beş-iyirmi polis nәfәri dayan -
               mışdı.  Belә formanı indiyәcәn görmәmişdi, bundan sonra da
               görmәdi. Polislәr cüssәli cavanlar idi, onlar zirehli jilet
               geyinmişdilәr, çiyinlәrindәn AK-74 asılmışdı.  Bәzilәri silahı
               hazır tutmuşdu.
                   İntizarlı sükutda ratsiya nәsә xırıldadı. Polislәr dәrhal
               cәrgәyә düzülüb sıra ilә metrodan çıxdılar, gecәnin qaran -
               lığında gözdәn itdilәr. Bayırda bәrk şaxta vardı. Dekabr gecәsi
               hiylәgәrcәsinә pusquya yatmışdı. Uzaqda atılan güllәlәrin әks-
               sәdası boğuq vә tәhdidedici idi.
                   O, burun pәrәlәrini şişirdib havanı dәrindәn ciyәrlәrinә
               çәkәrәk küçәyә baxdı vә daxilindәn gәlәn sәsi eşitmәyә
               çalışdı.
                   Budur, gәlib çatdı... Hәr dәfә iş әrәfәsindә belә olurdu.
               Tanış vә doğma hissin qәlbini patron darağı kimi necә doldur -
               duğunu anlaşılmaz sevinclә hiss elәdi. Bütün bunları da daha
               çox tanış olan başqa bir hiss – qorxu hissi – müşayiәt edirdi!
               “Getdik!” – o, öz-özünә deyib, yeyin addımlarla küçә ilә üzü -
               aşağı enmәyә başladı. Lap yaxında avtomat şaqqıldadı.
               Güllәlәr bir-birinin ardınca Metexi qalasına sarı uçurdu. Güllә
               sәslәri hәvәsini daha da artırdı: “Ey tacir, sәn yardım gözlә -
               mә... Biz bataqlıqda yuyunmuş tәcrübәli uşaqlarıq”. O, şaxtaya
               müqavimәt göstәrә-göstәrә, az qala, qaçırdı. “Hә, möhkәm
               ol!.. Bu gecә kef elәyirik, şәhәr bizimdi!”
                   N öz evinin girişindәki oturacaqda oturub әsәbi halda
               siqaret çәkirdi.
                   – Harada itib-batmışdın? Narahat oldum...
        352        – Metroda ilişdim. Orada bir dәstә avtomatlı, ratsiyalı polis
               vardı. Özün bilirsәn ki, bu sәfehlikdi... Tutarlar, gözlәrini belә
               qırpmadan güllәlәyәrlәr.
                   – Mәnә gödәkcә lazımdı!
                   – Yaxşı, necә istәyirsәn. Yarağın hanı?
                   – Tәmir üçün Nodara vermişәm. Güllәdanı ilişirdi axı.
                   – Eybi yoxdu. Bizә, onsuz da, cәmi bir dәfә üçün lazımdı.
               Get, ondan al.
   347   348   349   350   351   352   353   354   355   356   357