Page 351 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Beka Kurxuli

İndi şәhәr gecәni güllәlәrlә dәlik-deşik elәyirdi.
– Bura bax, hava pisdi, güllә atırlar.... Hardasa ilişәrik...
– İlişmәrik. Sәn ki ustasan. Amma getmәk istәmirsәn, get -
mә, mәn hәr şeyi bu gecә tәk yoluna qoyaram..
– And içmisәn-nәdi?..
– Hә, gödәkcәmi qaytarmağa and içmişәm!
– Yaxşı, gәlirәm!
– Әminsәn?
– Hә.
Bir müddәt otağın ortasındaca dayandı. Sonra televizoru
söndürdü, gödәkcәsini geyinib evdәn çıxdı.
Küçәlәrdә tәsadüfi güllәlәr hiddәtlә uçuşur, canına üşütmә
salan vıyıltı ilә yanından ötürdü. Vıyıltılar hәr tәrәfdә
eşidilirdi, sanki xuliqanlar yarmarkada dava-dalaş salmışdılar.
Pekin küşәsindә atәş sәslәri eşidildi. Güllәlәr avtomatdan
atılmamışdı. Avtomat taqqıltıları Dolidze küçәsi tәrәfdәn
gәlirdi.
Metroda meyit iyi vardı. O, saata baxdı: on ikinin yarısı
idi. Dalğanın yuyub gәtirdiyi qum dәnәciklәri kimi bir-birinә
qarışmış insan kütlәsi nәhәng, biçimsiz, vәhşi heyvan sürüsünә
oxşayırdı. Qorxmuş halda bir-birinin üzünә baxan aciz, eyni
zamanda qәzәbli adamların hamısı bir-birinә oxşayırdı. Asta
uğultu eşidilirdi.
Vaqonda ağlagәlmәz basabas vardı, ayaqların yerә dәy -
mәdәn bardaş qurub dayanmaq olardı.
“Marcanişvili” stansiyasında işıq söndü. Qaranlıqda
kiminsә әli onun cibinә girib xeyli eşәlәdi.
– Siqaretin var? – o, cibgirdәn sakitcә soruşdu. 351
– Var, – cibgir dә eyni sakitliklә cavab verib, әlini onun ci -
bin dәn çıxardı, öz cibinә saldı. – “Astra”dı.
– Eybi yox.
Zil qaranlıq idi. O, әlhavasına cibgirin әlini tapıb siqareti
aldı.
İşığı yandırdılar, qatar yerindәn tәrpәndi. O, siqareti
yandırıb eskalatorla qalxmağa başladı. Metronun çıxışında