Page 345 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1
P. 345

Ar÷il Kikodze

          olmaq istәmişdim. Bununla belә, onda, deyәsәn, daha sәfәrә
          çıxmırdı. Amma hәmin illәrdә özüm dә başqa cür idim, hәr
          halda, Makrinenin oğluna vә dostlarına birinci salam ver -
          mәzdim. Yadımdadı, yatmış Paataya baxa-baxa fikirlәşir dim:
          “Vәssalam, oğlan, yollarımız ayrıldı”. Özüm atasız böyü -
          müşdüm, hәtta ağlıma belә gәtirә bilmirdim ki, atanı söymәk,
          yaxud bunu adama bağışlamaq olar... Ola bilsin, nәyisә
          şişirdirәm – belә adam deyildim, yaxud heç dә belә fikir -
          lәşmirdim, amma qәlbimlә hiss elәyirdim ki, nәsә baş verib,
          artıq heç nә әvvәlki kimi olmayacaq... İllәr keçdikcә nәinki
          başqalarının dәrdi, hәtta öz dәrdin dә unudulur. Bir şey yaxşı
          yadımdadı: sobanın yanında oturub yatmış Paataya baxırdım
          ki, hәyәtdәn cırıltı eşidildi. Onda dәmir doqqazımız vardı,
          ehtiyatla açmaq lazım gәlirdi ki, cırıldamasın. Elә bildim
          kimsә gәlib, hәyәtә göz gәzdirdim. Heç kәs yox idi. Pillәkәnlә
          aşağı qaçıb doqqazdan bayıra çıxdım, gördüm ki, Valiko әmi
          çiynindә qoşalülә tüfәng qalın qarın içindә gәzişir. Oğlunun
          dalınca evimizәcәn gәlib, hәyәtә dә girib, sonra isә qayıdıb.
          Ola bilsin, pәncәrәdәn oğluna da baxıb...
             Sonra tez-tez tәsәvvürümdә canlandırırdım: o, Paatanı
          yolda, bizim evә girmәzdәn әvvәl yaxalasaydı, nә olardı?
          Mәnә elә gәlir ki, onu vurardı. Hәtta bu barәdә Valiko әmidәn
          soruşmaq istәdim, amma fikrimi dәyişdim. Paataya isә bir
          kәlmә dә demәdim. Özümsә elә hey bu barәdә düşünürәm...
             Ömrümdә gözәl, yaxşı çox şey görmüşәm. Bәlkә, elә buna
          görә dә tez-tez özlüyümdә gözәl mәnzәrәlәr uydururam. Elә
          maralla birgә rahiblәri götürәk. Bu keçmiş qış әhvalatını
          yaddaşımda qoruyub saxlayıram.  Axı Valiko әminin arxasınca  345
          baxmışdım, amma mәnә elә gәlir, ömrümdә çiynindә tüfәng
          qarlı yolla ağır-ağır addımlayan bu qәdәr yaraşıqlı vә lәyaqәtli
          adam görmәmişәm. İndi dә bilmirәm – o, doğma balasını
          öldürmәk niyyәtindә idi, yoxsa sәrxoş oğlunu gecә kәndarası
          yolda ötürmәk istәyirmiş...
             Beynimdә fırlatdığın bu cür müxtәlif mәnzәrәlәrlә
          әylәnirәm. Kimәsә danışsam, elә fikirlәşәcәk ki, mәnim yerim
   340   341   342   343   344   345   346   347   348   349   350