Page 343 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Ar÷il Kikodze

onsuz da, heç nә görmәyәcәkdim. Әvvәllәr adi bir ev idi, Paata
evi hәbsxanaya, qalaya çevirdi: әtrafına beton hasar çәkdi,
dәmir darvaza qoydu. O, darvazanın qabağında dayananda
hәyә tin bir çöpünü dә görmәk olmur, yalnız bir qәdәr pas -
lanmış pәncәrә barmaqlıqları gözә dәyir. Hәm dә qaba ğında
dayananda darvaza daha böyük, әslindә olduğundan iri
görünür. Orada durmuşam, ona görә dә nә dediyimi yaxşı
bilirәm. Bir dәfә vacib pul lazım idi, mәn dә Paatanın üstünә
getdim. Gecәydi. Darvazanın qabağında xeyli dayandım, sonra
geri qayıtdım. Vermәyәcәyindәn qorxmadım, indi dә әminәm
ki, imtina elәmәzdi. Sadәcә darvaza hәddәn artıq iri göründü,
arxasında da, gözdәniraq bir yerdә mәnim mәktәb dostum
gizlәnmişdi. Heç sәslәmәdim dә, mәnә elә gәldi ki, sәsim
gedib ona çatmaz...
Evә müharibәdә hәlak olanların abidәsi qoyulmuş kәnd
meydanından keçib getmәk lazımdı; orada uzaqdan Makri-
nenin oğlunu vә dostlarını gördüm. Hәmişәki kimi, köhnә
klubun uçuq pillәkәnindә oturmuşdular. Gündüzlәr saatlarla
belәcә oturub siqaret çәkirlәr, gecәlәr isә şeytan onları kәnddә
gәzdirir. Klubumuz yerlәşәn evdә bir vaxtlar knyaz yaşayıb,
kәnd meydanının yerindәn isә qarğıdalı tarlaları başlayırmış.
Deyilәnә görә, guya Makrinenin atası, yәni bu yaramaz
oğrunun babası eyvana çıxmış axırıncı knyaza qışqırıb: “Ağa,
görürsәn haranı becәrirәm?! Sәnin torpağını...” O da yaxşı
cavab verib: “Nәyә sevinirsәn, ay sәfeh? Sәn elә әvvәllәr dә
mәnim torpağımda işlәyirdin, indi dә işlәyirsәn...” Bunu deyib
üzünü çevirir, evә girir. Amma az sonra hәmin knyazın axırı
çatdı. Makrinenin atası partiyaya girdi, yoxsullar komitәsinin 343
sәdri oldu, varlıların mal-mülkünü әllәrindәn aldı. İndi dә onun
varisi, diribaş nәvәsi gecәlәr kәndi talayır...
Onlara uzaqdan-uzağa göz qoydum, deyәsәn, ayıq idilәr.
Ola bilsin, hәlә kabelimizi xırıd elәmәmişdilәr. Hәm dә havayı
puldan әsәr-әlamәt görünmürdü, yalnız әn cavanı, yuxarı
kәnddәn olan oğlan Paatanın limonad şüşәsini başına çәkirdi.
Öz-özümә dedim: “Onlara baş qoşma”, amma yaxınlaşanda
әlim öz-özünә yuxarı qalxdı: “Salam, uşaqlar!” Makrinenin