Page 359 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Beka Kurxuli

Günçıxan tәrәfdәki üfüqdә ağ zolaq peyda olub asta-asta
yuxarı qalxdı.
İşıqlaşırdı, heç kәs görünmürdü.
– Heç kәs gözә dәymir, – N dedi.
– Karvan Dәmәşqdәn yola çıxmadı...
Sәmadakı yeganә ulduz asta-asta ölәziyirdi. Sәhәr açılır,
soyuq hava isinirdi.
N qәfildәn onun әlindәn yapışdı:
– Kimsә gәlir...
O, gözlәrini hasara zillәdi. Ortaçala sәmtdә kölgә göründü.
Onlar dinmәzcә oturub kölgәnin nә vaxt yanlarından ötüb-
keçәcәyini gözlәyirdilәr. “Bәlkә, mәnә elә gәlib?” – o,
beynindәn keçirdi.
– Bәlkә, bizә elә gәlib...
– Ts-ss!..
Uzun kölgә ağacın yanına çatıb ötdü.
O, minatәmizlәyәn kimi, bıçağı ehtiyatla kәmәrin altından
siyirdi, sakitcә qalxıb bir neçә addım atdı. Soyuq sәs eşidildi:
ayağı yerdәki şampan şüşәsinә ilişmişdi. “Ay sәnin...” – dedi
vә ürәyinin necә çırpındığını hiss elәdi.
Kölgә dayandı, amma geri baxmadı. O, әlindә iki bıçaq
sәssizcә yaxınlaşdı.
– Tәrpәnmә! Geri baxma!
Uzun kölgә tәrpәnmir, sәsini çıxarmırdı. O, irәli yeridi,
bıçaqları kişinin boğazına dayayıb asta-asta özünә sarı çәkdi.
Boğazı qurudu, gözlәrinin qabağında boyun vә boynun
ardındakı pırpız tüklәr göründü. Gecәnin soyuğu yad adamın
qoxusunu gәtirdi. Bıçaqların dәstәyindәn bәrk-bәrk yapışıb iti 359
tiyәdәn keçәn nәfәsi vә kәlә-kötür hülqumu hiss elәdi.
Qurbanlıq başını geri әyib, çәnәsini yuxarı tutub dayan -
mışdı, sәsi çıxmırdı. “Bәlkә, bu, doğrudan da, qarabasmadı?”
– o fikirlәşib pırpız saçlı boyuna baxa-baxa gülümsündü,
gözlәrinin necә qıyıldığını, nәfәsinin ahәngdar çıxdığını,
gәrginliyin yox olduğunu, bununla yanaşı, bәdәnini dolaşan
mәrhәmәt hissinin itdiyini duydu.