Page 362 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

– Onda niyә soruşursan?
– Yorulmuşam... Bәzәn adam çox yorulur.
– Hә, amma bu da heç nәyi dәyişmir.
– Yaxşı ki, bir daha dünyaya gәlmәyәcәyik; mәn, doğrudan
da, çox yorulmuşam.
– Yorulmaq olmaz, bununla heç nәyi düzәldә bilmәzsәn.
– Amma onun yaxşı yumor hissi var...
– Demә, bizi әmәlli-başlı әlә salır.
Amiran qәfildәn dillәndi:
– Onlar onu dәli elәyәrdilәr...
– Kimi?
– Tanrını. Onu çarmıxa çәkmәsәydilәr, dәli olardı.
Adamların ucbatından.
– Sәn dә söz danışdın... Hәqiqәtәn, otuz dörd yaşlı İsa
Mәsihi tәsәvvüründә canlandır. İl – az müddәt deyil...
N xaç çevirdi.
– İkiniz dә susun, – o, başını silkәlәyib hökmlә dedi. – Nә
yorulmaq, nә dә dәli olmaq lazımdı. Yıxılmaq da olmaz.
Qalxıb irәli getmәk lazımdı.
N-nin evindә işıq heç vaxt sönmürdü, elә bil elektrik
lampasını yandırıb qızınmaq üçün ona qısılırdın. Amiran
divanın üstündә oturdu. Uzun barmaqları vardı, özü isә çox
arıq idi. Divanın üstündә “Ustad vә Marqarita” kitabı vardı.
Sarı rәngli cildindә fiqurları aşmış şahmat taxtası çәkilmişdi.
Amiran kitabı әlinә aldı.
– Siz kimsiniz? – o, hәr ikisinә nәzәr saldı.
Ortaya naqolay sükut çökdü. Elә bil qaranlıq vә yad
362 şәhәrdә bir-birini çoxdan itirmişdilәr, indi tapışıb
neylәyәcәklәrini bilmirdilәr.
Amiran kitabı әlindә saxlamışdı. Sarı rәngli cildin
üzәrindәki quru әllәri göyümtül damarlarla dolu idi.
O, qәfildәn bura birgә gәldiklәrinә tәәssüflәndi. Artıq
gedib yatmaqdan başqa, heç nә istәmirdi.
– Şahmat oynaya bilirsәn? – N kişidәn soruşdu.
Amiranla N fiqurları taxtanın üstünә düzmәyә başladılar.