Page 318 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

dә gәtirәr, burada NyuYorkda, Bruklind kilsәsindә nikah
bağlayarlar. Bir dә indi nә nikahbazlıqdı. – İrma düşüncәlә -
rindәn ayıldı. Yenә dostuna zәng elәdi.
– Qәrara gәldim, axtaracam, ancaq quşlara qarşı al-
lergiyam var, barmağımı lәlәyә vura bilmirәm...
– Kim deyir ki әlini vur? Bir parça al, әlinә dola, yuxarı
qalx! Elә ki hava qaraldı, bax onda axtar. Çalış heç kim bilmә -
sin, qonşuların sәnin kimi qulluqçuları yoxdur? Hım... unutma
ki, hәr mәhәllәdә hәrәnin sәnin kimi bir qulluqçusu var...
Birazdan İrma öz iş donu da әlindә hәyәtdә ehtiyatla,
gәzişә-gәzişә pişiktәk pusquya durub ağacları diqqәtlә nәzәr -
dәn keçirirdi. Günәş batmağa sarı gedirdi. Ancaq açıq havada
olmaq, hәr halda, lәzzәtliydi, o, acgözlüklә nәfәs alır, havanı
ciyәrlәrinә çәkirdi. Әtrafda gәzişәn dәlәlәr vә sincablar
dayanıb maraqla yad qonağa baxırdılar. Kondisionerlәrin,
başqa-başqa kimyәvi tәmizlәmә vasitәlәrinin iyi havaya
qarışmışdı. Böyük evdә qıfıl altında qalmış orqanizmi tәbii
havada yüngül, xoş başgicәllәnmәsi hiss edirdi, ayaqları elә
bil öz xoşu ilә gedir, onunsa müqavimәt göstәrmәyә gücü
çatmırdı. Tәbiәti canında hiss etmәsindәn o qәdәr heyranlıq
duydu ki, gәzә-gәzә gedib qonşunun mülkünә çıxdı. Tutuquşu
heç yanda görünmürdü.
Sәrt külәyin soyuğunu kürәyindә duyanda evә sarı üz
tutdu vә ona tutuquşunu axtarmaq ideyası absurd göründü. “O
ki quşdur, adam onu necә tuta bilәr?! Bәzәn bu amerikalılar
da elә sadәlövh olurlar ki”, – öz-özünә düşündü. Ancaq onun
özü bayaq bu arzunun qüllәsinә dırmaşmamışdımı? Nişanlısını
318 gәtirәr vә Bruklind kilsәsindә nikah mәrasimi keçirәr! Hә... –
acı-acı gülümsündü.
Fikir-xәyal içindә evin әsas girişinә yaxınlaşdı, tunc
dәstәyi tutub dartdı. Elә bu vaxt kimsә soyuq sәslә:
– Kimdir? – deyә sәslәndi. İrma qorxudan sәksәndi. Yad
sәs yenidәn eşidildi. Ehtiyatla geri döndü vә tәәccüb içindә
donub-qaldı. Böyük, rәngli tutuquşu orada, kolun üstündә
oturmuşdu. Maraq xatirinә dayandı vә çığırdı: