Page 322 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

– Mәnim tutuquşumu! Mәnim tutuquşumu! Saxla! Saxla! –
bağırdı vә әrinә sarı çevrildi. Cey-cey әylәci basan kimi qadın
maşından bayıra atıldı.
– Mәnim tutuquşum! Mәnim tutuquşum! Gör necә әli hәr
şeydәn çıxmış bәdbәxtәm.
– Meri qışqırır, hәm dә İrmanın әlindәn uçmaq üçün
çırpınan tutuquşunun qanadından tutmağa çalışırdı. Hәlә heç
nә başa düşmәyәn İrmanı sahibinin hay-harayı elә bil yuxudan
oyatdı. Sarı saçları dağılmış, acığından yaşıl gözlәri pırtlayıb
çıxan varlıq bütün gücünü toplayaraq qır-saqqız olub tutuqu -
şudan yapışıb qalmışdı. Elә bu vaxt qapıdan xoşsifәt, ahıl bir
kişi çıxdı. Gördüyü sәhnәdәn qocanın üzündә xoş tәbәs süm
әmәlә gәlmişdi.
– Mәnim tutuquşumu qaytar! Qaytar! – qulluqçu qızın
tәrsliyindәn daha da quduzlaşmış Meri bir daha tutuquşuya
sarı cumdu. Koko bu qarmaqarışıqlıqdan istifadә edib bükülü
qanadını onların әlindәn çıxarıb çırpındı. Bayaqdan üstündә
iki qadının bir-birini diddiyi tutuquşunun müxtәlif rәngli
lәlәklәri günәşdә bәrq vurdu. Tutuquşu vaxt tapdı vә...
İki gün ac qalmış, yarıәzilmiş Koko ağır-ağır havaya
qalxıb uçdu, evin arxasındakı ağacların arasında gözdәn itdi.
Onun sevimli sahibi qoca gözünü qırpmağa belә macal
tapmadı. Bu dәhşәtli sәhnәyә baxan kişi ümidsizliklә sәslәndi:
– Bu ki mәnim tutuquşum idi, xanımlar!
Vesçesterdәn gәlәn qatar 112-ci dayanacaqda saxladı.
Әlindә ağır yük olan İrma vaqondan hamıdan axırda düşdü vә
perronda qaynayan xalqa qarışdı. Çantalarını pillәkәnlә
322 çәtinliklә qaldırdı vә qrandmәrkәzin böyük holuna daxil oldu.
Sәrnişinlәrin söhbәti arı vızıltısını andırırdı. Adamlar xoşbәxt
görkәmdә, çәnәlәri işlәyә-işlәyә o tәrәf-bu tәrәfә gedib-gәlirdi.
İrma dayanıb dincini aldı. Göy rәngә çalan tacdan gözünü
çәkdi vә tavanda tәsvir edilmiş ulduzlara baxa-baxa sarsaq
şeylәr barәdә düşünmәyә başladı. Qanadlı atların gözlәrini
bәyәnmәdi. Öz gәlәcәk taleyini ulduzlara bәnzәyәn bu soyuq
cisimdәn soruşmaq istәdi. Sonra mәrkәzә baxmaqdan bezdi,