Page 319 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Keti Orconikidze

– Kimdir? Kimdir? – Yaşıllığa dürtülmüş tutuquşunun ala-
bәzәk tüklәri tәrpәndi vә İrma qorxudan özünü itirib yıxıldı.
Elә bil hәr şey tәrsinә çevrildi: ev, güllәr, tutuquşu... Qanı elә
donub dayanmışdı. Özündә güc toplayıb ayağa qalxdı, ağlı
başına gәldi. Baxdı ki, indi hәrәkәtә keçmәsә, üç min dolları
itirәcәk... Bu üç min bax burada, әlçatarda oturub onu
gözlәyirdi. Donun әtәyini ehtiyatla açıb yuva kimi bürmәlәdi,
ayağının ucunda kola yaxınlaşdı... Bir..., iki..., üç... vә
tutuquşunu yaxaladı.
Koka bütün günü bayırda veyillәnmәkdәn bezmişdi. İrma
qorxu içindә titrәyir vә parçanın arasından istisi duyulan diri
varlığı necә aparacağını düşündü. Ürәyi döyünә-döyünә evә
daxil oldu vә quşu qonaqlar üçün nәzәrdә tutulan vannaya
buraxdı. İrma quşun başını qanadların arasından çıxarıb-
çıxarmamasına göz qoydu, sonra diqqәtlә vannanı seyr etdi.
Ancaq mәrmәrlә örtülü parlaq döşәmәyә ayaq basmağa ürәk
elәmәdi, bayaq öz vüqarını sındırıb quşu tutmağından
qürurlandı, üstünü-başını çırpdı: guya ki burada heç bir hay-
küy zad olmayıb.
İrma öz yataq otağına getdi vә döşәyin üstündә oturdu.
Hәyәcanı keçib gedir, yavaş-yavaş özünә gәlirdi. Saata baxdı.
Axşam saat sәkkiz idi. Bütün gün elә gәlib keçmişdi ki, heç
nәdәn baş açmaq olmurdu. Yadına düşdü ki, sәhәrdәn ağzına
bir tikә vurmayıb. Yuxarı qalxmaq fikri yoxdu, yәqin, hәmişә
olduğu kimi soyuducuda yalnız süd vә portağal şirәsi vardı.
Özündә güc tapdı, gedib çimdi vә qayıdıb yatağa uzandı. Bir
qәdәr telefonla danışmağa ixtiyarı vardı, ancaq zәng etmәk
qәrarından daşındı. “Sabaha qәdәr gözlәyim, әgәr pulu alsam, 319
sonra zәng vuraram, onu sevindirrәm; deyәrәm, tezliklә
görüşәrik...” – vә bu fikirlә yuxuya getdi.
– Niyә zәng vurmurdun deyә bәrk әsәbilәşirdim, – sәhәr
dostu deyirdi, – sәn fağırın nә gündә olduğunu tәsәvvür
edirәm. Ancaq bu tutuquşu sәnin bәxtindә varmış. Qәribә de -
yilmi ki, sizin hәyәtә uçub gәlib? Daha nә istәyirsәn, götür
sahibinә apar, amma mәktubu özünlә götürmәyi yaddan