Page 255 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Qoderzi ×oxeli

Ürәyi yaman darıxırdı.
Aylı gecәdә evdәn çıxdı, beli götürüb meşәyә uzanan yola
çıxdı.
Qış yaxınlaşırdı.
Ayın işığında çılpaq ağaclar göylәrdәn rәhm istәyәn
adamlara oxşayırdılar.
Meşәbәyinin daxmasını keçdi.
Gecәyarı sevimli yerinә çatdı. Burdan hәr yer aydın görü -
nürdü. Beri dәrin xәndәk qazdı, içinә girdi, sonra ayaqlarının
üstünә torpaq tökdü. Belәcә dayandı.
Lap axırda Beri iki bәdәnin bir-birinә necә axdığını, vahid
bәdәn olduğunu, nazik köklәrin necә böyük sürәtlә torpaqdan
yapışdığını hiss elәdi.
Sonra da hәr şeydәn әvvәl Günәşin çıxmasını hiss elәdi.

UNUTQANLIQ ÇAYI

Onu kәnddә birinci uşaqlar gördülәr. Axsaya-axsaya
gәlirdi, bir әlindә qoltuq ağacı, o biri әlindә isә ting tutmuşdu.
Sağ ayağı dizdәn aşağı kәsilmişdi, protez idi.
O da uşaqları gördü, әl elәyib çağırdı:
– Yaxına gәlin.
Uşaqlar yaxınlaşdılar.
– Bax görürsünüzmü, tinglәrim var, bәlkә, kәnddә kimsә
istәyir?
Nә tinglәridir? 255
– Armuddur, ohh, bilirsiniz necә növdür, ağızda özü әriyir.
İstәyәn olsa, burada gözlәyәcәyәm, – o, yolun qırağındakı
daşın üstündә oturdu.
Uşaqlar evlәrinә doğru qaçdılar.
O, tinglәrin ipini açıb yerә sәrdi.
“İndi kişiliyinizi göstәrin, mәni utandırmayın. Bilirsiniz,
burada qış sәrt keçir, әvvәlcә şaxtaya dözmәk çәtin olacaq,