Page 260 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1
P. 260

Görcö nÿsri antologiyası

                   – Sabah gәlәcәkdә sizi nәlәr gözlәdiyini bilәcәksiniz, –
               qaraçılar dedilәr vә yığdıqları bütün әşyaları götürüb getdilәr.
                   Bağbana ikinci gün dә yemәk aparan olmadı, camaatın onu
               yada salmağa vaxtı yox idi.
                   Araqvinin boz rәngli dalğaları yüyәnsiz at kimi şahә
               qalxırdı.
                   Dağların әriyәn yaz qarı çayı daşırmışdı.
                   Gecәnin qaranlığında qaraçıların yandırdığı tonqallar gur
               işıq saçırdı.
                   Gecәyarıya yaxın qaraçı köçündәn xәbәr gәldi:
                   – Gecә göyә uçub gәlәcәyinizi Ulu Yaradandan öyrә -
               nәcәyik. Uçmazdan әvvәl sizin çayı ovsunlayacağıq ki, o unut -
               qanlıq çayına çevrilsin. Bir müddәt keçmişinizi unut malısı nız,
               yalnız bundan sonra Göylәr taleyinizin necә olacağından xәbәr
               verәcәk. Obaşdan  çayın suyundan için, sәhәr açılanacan da
               ağzınıza kilid vurun. Sabah yenә yerә enәcәk, qiymәtli әşya -
               ları nızı qaytaracaq, taleyinizin bundan sonra necә olacağını
               tәfsilatıyla deyәcәyik.
                   Bağban әzәlәlәrinin ağrısından vә aclıqdan-susuzluqdan
               gözlәrini yuma bilmәsә dә, yemәk üçün kәndә getmәyi özünә
               sığışdırmırdı.
                   Hava işıqlaşdı.
                   Camaat su içmәk üçün çaya getdi.
                   Qaraçılar gözә dәymirdilәr.
                   – Onların göyә necә uçduqlarını gördüm, –  keşiş arvadı
               qürrәlәndi.
                   – Su, uşaqlar, heç olmasa, bir qurtum su gәtirin.
                   Sonra bu sәs dә qeybә çәkildi.
        260
                   Günәş qüruba enirdi. Gözlәr yasәmәn rәngli sәmaya
               dikilmişdi. Gәlәcәkdәn gözlәnәn xәbәrlәr gecikirdi.
                   Bağban nәhәng qayanı mәğlub elәmәyә çalışırdı, amma
               qolları hörmә qamçı kimi yanına düşürdü. O, kürәyini qayaya
               söykәyib oturur, indi tinglәrinin dirçәlib ağ çiçәyә büründüyü
               barәdә düşünürdü...
                   Günәş dağların arxasına enir. Camaat intizarla göy üzünә
               baxır –  göy üzünә qalxanlar  hәlә dә yerә enmәmişdilәr.
   255   256   257   258   259   260   261   262   263   264   265