Page 22 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1
P. 22
Görcö nÿsri antologiyası
Abdullanın ekvsi selisadisi qaldı, yәni yalnız altı ili! Altı
dәfә qış gәlmәli vә altı dәfә yaz girmәli idi, sonra isә... Sonra
Abdulla bax bu yola qәdәm qoyacaq, Sarvana çatacaq,
Mustafayla haqq-hesabı çürüdәcәk vә...
Abdulla Mustafaya nә deyәcәkdi? Necә qisas alacaqdı?
Yox, Abdulla bu barәdә heç kәsә heç nә demәyәcәk, heç kәsә
– Şakrodan, özünün “zma-qardaşından” savayı.
Qoy Mustafa hәlә Yer üzündә gәzsin, isxovres, qoy
yaşasın. Ekvsi selisadi o qәdәr dә çox deyil ki, Abdulla dözә
bilmәsin. Zәrәr yoxdur, qoy qurumsaq Mustafa gözlәsin, qoy
hәlә gözlәsin.
Elә Abdullanın özü dә gözlәyir, dözür.
Daha bir uzun il dә gәlib keçdi. Oktyabrda onu bir daha
çağırıb bildirdilәr ki, hәbs müddәtini üç il dә azaldıblar. İndi
onun iki ili qalırdı, ikicә ili!
Allah, Abdulla Kәrim oğluna sәn özün kömәk et.
Altı ay idi ki, Abdulla nә ailә üzvlәrini görmüş, nә dә
onlardan bir xәbәr eşitmişdi. Nәhayәt, arzuladığı gün gәlib
çatdı: Abdulla Fatmanı görüncә sәsini başına atdı:
– Fatma! Başına dönüm! Necәsәn? Qadan alım sәnin!
Necәsәn, maralım, ceyranım, ahum mәnim? Fatma, niyә tәk
gәlmisәn? Zöhrә hanı? Abdullanın anası gәlmәdi? Necә, nә
dedin? Xәstәdir? Bәlkә... Fatma, Abdulladan gizlәtmә!
Düzünü de. Deynәn, demәli, Zöhrә...
– Allah, Allah! Demәli, Zöhrә öldü?.. Nә vaxt? Zöhrә
canını tapşıranda, doğrudanmı Abdullanın adını çәkirdi?
Allah, Abdullanın dağılmış ailәsinә kömәk et vә iki il dә
22 dözmәk üçün sәbir ver, ikicә il!
Sonra sarvanlı hәr şeyi öz әlinә alacaq. Fatmaya da, Vәliyә
dә özü qayğı göstәrәcәk, dosta da, düşmәnә dә cavabı özü
verәcәk.
– Fatma, qurban olum sәnә, Fatma! Başına dönüm! İki il
döz, yalnız iki il! Döz vә namusunu lәyaqәtlә qoru. Nökәr Әli
Qurban kömәk edәr. Satılası nә varsa, hamısını sat, tәkcә
Abdulla Kәrimin ailәsini dağıtma. Sәnsiz yaşamağın nә
mәnası?
