Page 19 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Mixeil Cavaxiøvili

Abdullanın qırımına bәlәd olan dustaqlar ondan uzaq
durmağa çalışır, onunla üzbәüz söhbәtdәn dә çәkinirdilәr.
Lakin hamı Abdullanın xasiyyәtinә bәlәd deyildi.
O, öz-özünә deyinir vә hәr şeyi fәvvarә kimi ürәyinә
yığırdı. Lakin bu fәvvarә birdәn-birә püskürür, Borçalı kişisi
qumbara kimi partlayır, onda dinc, sakit, heç kәslә işi olmayan
Abdullanın qarşısını heç kim ala bilmirdi. Qәflәtәn sәs-küy,
dustaqların çığırtısı dünyanı başına götürürdü; o, yerindәn
vaşaq kimi sıçrayıb irәli cumur, bağıra-bağıra yumruqlarını
işә salırdı.
– Al gәldi!..Donuz! İt!.. Köpәkoğlu!
Taxt, kәtillәr, qab-qacaq, dişlәr, qabırğalar sınırdı. Dus -
taqlar arı kimi Abdullanın canına daraşıb qurbanı onun әlindәn
almağa çalışırdılar. Abdulla elә bil bu dünyanın adamı deyildi,
sanki heç nә görmür, dustaqların hay-küyünü eşitmir, ona
dәyәn zәrbәlәri hiss etmirdi.
Abdullanı sakitlәşdirmәyin yolunu yalnız Şakro bilirdi. O,
girәvә tapıb Abdullaya yaxınlaşır, sakitcә qulağına pıçıl da -
yırdı:
– Abdul, bәsdir! Abdul, yetәr!
Abdulla Şakronun sәsini eşidәn kimi dәmir barmaqlığı
buraxıb bir qәdәr kәnara çәkilir, yavaş-yavaş sakitlәşmәyә
başlayırdı. Sonra üzü üstә yerinә uzanır, başını qaldırmadan
peşman olduğunu bildirir, hamıdan üzr istәyirdi.

IV
Abdulla ac-susuz qalmağa da razı idi, tәki ona pәncәrәnin
qarşısında dayanmağa imkan versinlәr. Buradan bütün alәm 19
görünürdü.
Navtluğidәn çıxan qatar ilan kimi qıvrıla-qıvrıla irәlilә -
yirdi. Görәsәn, hara gedirdi: Bakıya, yoxsa Borçalıya? Bәzәn
sağa burulub körpünü keçir, Şavnabad qayalığında sanki
deşiyә soxulur, elә bil Abdullanın tövşüyәn ürәyini vә
qaynayan ruhunu da özü ilә bәrabәr çәkib aparırdı.
İki saat sonra bu qatar Algeti keçib gedәcәk, Sarvanın ya -
nın dan ötәcәk. Dәmir “şeytanı”, bәlkә, Zәhra vә Fatma da