Page 17 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Mixeil Cavaxiøvili

qalacaq, külfәti, mal-qarası mәhv olacaq! Yazıq Abdulla,
gәncliyin mәhv oldu, ömrün başa çatdı.
O yenidәn pәncәrәnin önünә qalxıb yola baxdı. Nә Zöhrә,
nә Fatma, nә dә Vәli görünürdü, araba Gön-dәri zavodunun
arxasında görünmәz olmuşdu.
Heydәn düşmüş dustaq ayaqlarını kötük kimi sürüyә-
sürüyә gәlib, islanmış alabәzәk yaylığını ağzına tutdu.

III
Abdullanın gәlәcәyi kimi uzun, qaranlıq, qüssәli günlәr
günlәrә qovuşurdu, hәftәlәr hәftәlәrә.
Abdulla dәrd-kәdәrini işlәmәklә boğurdu: sübh tezdәn
qaranlıq düşәnәdәk mәtbәxdә işlәyirdi, odun yarır, ocaq
qalayır, әt doğrayır, qazanları sürtürdü.
Axşamlar yatağına tez girirdi, lakin gecә yarıyacan yata
bilmirdi: dәrindәn ah çәkir, ağır-ağır nәfәs alır, rahatlıq
bilmәdәn qurcalanır, bәzәn yuxuda qәribә şeylәr qışqırırdı.
Qaradinmәz olmuşdu, sanki dili tutulmuşdu. Abdulla
yalnız Şakroya inanırdı.
Şakro köhnә dustaq idi. Dustaqxanada doğulmuş, burada
da böyümüşdü; yәqin, elә burada da ölәcәkdi.
Şakro Abdulla üçün zma-biçiyadı, yәni qardaş kimidi,
yaxşı vaşkasiya, qoçudu, әsl paşadı, pәhlәvandı. Dustaqlar
ağanın nökәrlәriydi, Şakro ağaya qulluq edir, xәrac verir, hәr
şeydә ona tabe olurdular. Bir sözlә, әmrә müntәzirdilәr.
Abdulla vә Şakro çoxdandı dostlaşıblar. Çox vaxt kәnara
çәkilir, yaxud bir taxtın üstündә oturub, uzun-uzadı söhbәt
edirdilәr. 17
– Zalian mdqiva quli, zmao Şakro – Abdulla şikayәt -
lәnirdi. – Vallah, Abdulla tәqsirsizdir! Allaha and olsun, düz
sözümdür!
Şakro qardaşının tәqsirsiz olduğuna inanır, yoldaşının
iztirablarını başa düşürdü, ona görә dә ona ürәk-dirәk verir,
deyirdi ki, darıxmasın, tezliklә mәhbәsdәn qurtulacaq.
– Abdulla, qorxma, uzağı iki ilә buradan çıxacaqsan.