Page 15 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Mixeil Cavaxiøvili

Onun qadın kimi ağladığını görsәydilәr, bütün Borçalıda
adına lәkә gәlәr, dustaqxanada da adı pis çıxardı. Azәrbay -
canlı isә bilirdi ki, dustaqxanada yaxşı igid kimi ad çıxarmaq
nә demәkdir.
Böyük hәyәtә daxil olanda hәr tәrәfdәn mәhbusların
qışqırtısı eşidildi:
– Abdul, xoş gәldin! Abdul, neçә il verdilәr?
Qara bığ-saqqalı arasından Abdullanın inci dişlәri
göründü, sifәtinә çarmıxa çәkilmişin acı tәbәssümü qondu,
sonra hәr iki әlini qaldırdı, on barmağının hamısını açıb acıqlı
sәslә çığırdı:
– On il! Ati selisadi, ati!
Birdәn-birә sәs-küy kәsildi, hәr tәrәf lal sükuta qәrq oldu.
Abdullanı hamı tanıyırdı, ona on il hәbs cәzası kәsilәcәyini
gözlәmirdilәr. Enlilkürәkli azәrbaycanlı bu dustaqxanaya ayaq
basdığı andan elә bil hәbsxana boyda yükü çiyinlәrinә almışdı.
Başını aşağı dikmiş Abdulla hәyәtdәn keçib, beşinci
mәrtәbәyә qalxdı, hündür pәncәrәnin qarşısında dayandı.
Onun kamerası burada idi. Buradan neftli Samqori çöllәri,
Soğanlığın әtrafı, Şavnabadın zirvәsi, Mirzәyevin keçmiş bağı
vә sarayı ovuc içindәymiş kimi görünürdü.
Budur, bu da Ortacalanın bağ-bostanları, ilan kimi qıvrılıb
axan Kür çayı, uzaqdakı dәmir körpü vә Borçalı yolu. Bu yol
dustaqxananın yanından keçib Şavnabadın әtәklәrindә gözdәn
itir.
Zöhrә vә Fatma bu yoldan gәlib keçmәlidirlәr. Onlar
Sarvana araba ilә qayıtmalıdırlar. Abdulla dәmir barmaqlığın
arxasında dayanıb yola baxırdı. Borçalıya tәrәf neçә araba 15
keçib getdi. Nәhayәt, Abdullanın arabası da göründü. Dustaq
özünün qırmızı öküzlәrini, ucaboylu nökәri Әli Qurbanı vә
sәslәrini çıxarmayan arvadını vә anasını tanıdı.
Araba dustaqxananın qәnşәrinә çatdı, Zöhrәylә Fatma ona
tәrәf boylanmağa başladılar. Yәqin, Abdullanı axtarırdılar,
amma görә bilmirdilәr. Dustaq ayağının ucuna qalxdı, dәmir
barmaqlıqların arasından әlini çıxardı, alabәzәk yaylığını
yellәdәrәk, var gücü ilә qışqırdı: