Page 259 - Ferdinand de Sössür_Layout 1
P. 259

Ümumi dilçilik kursu

          ifadә edir (müqayisә et: qәdim yәhudicә qätal ‘o öldürdü’ ,
          qtaltėm ‘siz (kişilәr) öldürdünüz’, q’töl ‘öldü’ , ‘sәn (kişi)
          öldür!’, qiflü ‘siz (kişilәr) öldürün!’ vә s. – bunların hamısı
          “öldürmәk” mәnalı eyni feilin formalarıdır). Bundan başqa,
          onlarda alman tәkhecalılığını xatırladan daha dağınıq şәkildә
          nәsә tapırıq: sami köklәri hәmişә üç samitdәn ibarәt olur.
             Fransız dili bu baxımdan tamamilә başqa mәnzәrә
          yaradır. Burada birhecalı köklәrlә (roul-, march-, mang- vә s.)
          yanaşı, çoxlu iki vә çoxhecalı köklәr (commenc-, hėsit-,
          ėpouvant- ) olduğu üçün әvәzlәnmә azdır. Bundan başqa,
          hәmin köklәrin formaları, xüsusilә sonda, olduqca rәngarәng
          birlәşmәlәr tәqdim edir ki, buna görә dә onları müәyyәn
          qaydaya tabe etmәk mümkün olmuşdur (müqayisә et: tu- er,
          rėng- er, guid- er, grond- er, souffl- er, tard- er, entr- er, hurl- er vә
          s.). Odur ki, kökün fransız dilindә olduqca zәif hiss olun -
          masına tәәccüb etmәk lazım deyildir.
             Kökün ayrılması, ardınca ön vә son şәkilçilәrin ayrıl -
          masına gәtirib çıxarır. Ön şәkilçi sözün әsas kimi tanınan
          hissәsindәn әvvәl gәlir: mәsәlәn, yunanca hupo- zeȖgnümi
          ‘atları qoşuram’da hupo- son şәkilçi isә o elementdir ki, onu
          әsasa çevirmәk üçün kökә (mәsәlәn: zeug- mat-) , yaxud onu
          ikinci dәrәcәli әsasa çevirmәk üçün birinci dәrәcәli әsasa
          (mәsәlәn,  zeug- mat- io) artırılır.  Artıq gördük ki, hәmin
          element dә sözdәyişdirici şәkilçi kimi sıfir әlamәtlә çıxış edә
          bilәr. Belәliklә, son şәkilçinin ayrılması әsasın tәhlilinin
          yalnız әks tәrәfidir.
             Son şәkilçi gah konkret mәna, yәni semantik dәyәrlilik
          ifadә edir: mәsәlәn, zeuk- tёr ‘atları qoşan’da -tёr- hәrәkәt
          edәn şәxsi (hәrәkәtin subyektini) işarәlәyir; gah da xalis
          qrammatik funksiya daşıyır: mәsәlәn, zeȖg- nü(-mi) ‘mәn
          atları qoşuram’da -nü- indiki zaman ideyasını ifadә edir. Ön
          şәkilçi dә hәm bu, hәm dә o biri rolu oynaya bilәr, lakin
          bizim dillәrdә o, qrammatik funksiyaya tәsadüfı hallarda
          malik olur; nümunәlәr: alman keçmiş zaman feli sifәtindә ge-
                                                                     259
          (getzt), slavyan dillәrindә bitmiş növün feil ön şәkilçilәri
          (rusca на-писать).
   254   255   256   257   258   259   260   261   262   263   264