Page 71 - Danilenko
P. 71
Tarnovskilər malikanəsindəki kölgələr 71
tutmuşdu. Qolları çırmalanmış ağ köynәkdәydi, enli şalvarının
balağını qısa çәkmәlәrinin içinә salmışdı, saçları dağınıq idi.
Boy-buxunlu, yaraşıqlı kişi belinә enli kәmәr bağlamışdı, bu
da onu daha qәdd-qamәtli göstәrirdi. Könәyinin altından
möhkәm әzәlәlәri qabarırdı, son dәrәcә rәvan, qıvraq, sәlis
hәrәkәtlәr edirdi. Amma adama elә gәlirdi ki, bu zaman o,
ümumiyyәtlә, güc sәrf etmir. Mәharәtlә oynatdığı, mürәkkәb
trayektoriya üzrә hәrәkәt etdirdiyi qılıncların vıyıltısı eşidilir-
di. Qılınclar şamların gur işığında parıldayır, havada әcaib
fiqurları yaradırdı. Kişi sanki qılınclarla yox, iki qadınla
oynayırdı – qadınlar onu bir-birinin әlindәn almaq istәyirdi.
“Mәn dә onu hansısa qadının әlindәn almaq istәrdim”, –
ani olaraq Alla düşündü. Bu gözlәnilmәz fikirdәn özü dә
tәәccüblәndi.
Kişi son dәfә qılıncları başı üzәrindә oynatdı vә әlini
sinәsinә qoyub, әdәblә tәzim etdi.
Süfrәyә göbәlәk vә xәrçәnglә birgә qızardılmış suf balığı,
ördәk soyutması gәtirdilәr. Bayaq metal sandıqda oynayan
qadın Faddeyә yaxınlaşıb, qulağına nәsә pıçıldadı. O, indi
dama-dama, әtәkli don geymişdi. Faddey hamıdan üzr istәyib,
qadının arxasınca getdi. Qadın gedә-gedә dönüb Allaya baxdı,
hәyasız baxışlarla onu başdan-ayağa süzdü. Allanın üzündә
pәrtlik ifadәsi yarandı, uzun illәr boyu ilk dәfә hiss etdi ki,
qәlbindә çoxdan unutduğu qısqanclıq hisslәri baş qaldırır. Әri
rәqqasәylә birgә gözdәn itdi. Mendellә Bey isә heç nә
olmayıbmış kimi söhbәt edir, Marko Vovçokun hәyatının son
illәri haqqında danışırdılar. Alla istәr-istәmәz Marko Vovçok
haqqında xeyli maraqlı mәlumat eşitdi.
Alla ayağa qalxanda orkestr Dmitri Bortnyanskinin1
“Alkid” operasından fraqment ifa edirdi.
– Bağışlayın, sizi bir dәqiqәliyә tәrk edәcәyәm, – o, üzünü
yana tutub, Mendellә Beyә dedi.
Alla banket zalını keçib, ağır qapını itәlәdi vә qılıncoy-
nadan kişiylә üz-üzә gәldi. Kişi xidmәtçi vә boynundan nazik
1Dmitri Bortnyanski (1751–1825) – ukraynalı bәstәkar, müğәnni vә dirijor
tutmuşdu. Qolları çırmalanmış ağ köynәkdәydi, enli şalvarının
balağını qısa çәkmәlәrinin içinә salmışdı, saçları dağınıq idi.
Boy-buxunlu, yaraşıqlı kişi belinә enli kәmәr bağlamışdı, bu
da onu daha qәdd-qamәtli göstәrirdi. Könәyinin altından
möhkәm әzәlәlәri qabarırdı, son dәrәcә rәvan, qıvraq, sәlis
hәrәkәtlәr edirdi. Amma adama elә gәlirdi ki, bu zaman o,
ümumiyyәtlә, güc sәrf etmir. Mәharәtlә oynatdığı, mürәkkәb
trayektoriya üzrә hәrәkәt etdirdiyi qılıncların vıyıltısı eşidilir-
di. Qılınclar şamların gur işığında parıldayır, havada әcaib
fiqurları yaradırdı. Kişi sanki qılınclarla yox, iki qadınla
oynayırdı – qadınlar onu bir-birinin әlindәn almaq istәyirdi.
“Mәn dә onu hansısa qadının әlindәn almaq istәrdim”, –
ani olaraq Alla düşündü. Bu gözlәnilmәz fikirdәn özü dә
tәәccüblәndi.
Kişi son dәfә qılıncları başı üzәrindә oynatdı vә әlini
sinәsinә qoyub, әdәblә tәzim etdi.
Süfrәyә göbәlәk vә xәrçәnglә birgә qızardılmış suf balığı,
ördәk soyutması gәtirdilәr. Bayaq metal sandıqda oynayan
qadın Faddeyә yaxınlaşıb, qulağına nәsә pıçıldadı. O, indi
dama-dama, әtәkli don geymişdi. Faddey hamıdan üzr istәyib,
qadının arxasınca getdi. Qadın gedә-gedә dönüb Allaya baxdı,
hәyasız baxışlarla onu başdan-ayağa süzdü. Allanın üzündә
pәrtlik ifadәsi yarandı, uzun illәr boyu ilk dәfә hiss etdi ki,
qәlbindә çoxdan unutduğu qısqanclıq hisslәri baş qaldırır. Әri
rәqqasәylә birgә gözdәn itdi. Mendellә Bey isә heç nә
olmayıbmış kimi söhbәt edir, Marko Vovçokun hәyatının son
illәri haqqında danışırdılar. Alla istәr-istәmәz Marko Vovçok
haqqında xeyli maraqlı mәlumat eşitdi.
Alla ayağa qalxanda orkestr Dmitri Bortnyanskinin1
“Alkid” operasından fraqment ifa edirdi.
– Bağışlayın, sizi bir dәqiqәliyә tәrk edәcәyәm, – o, üzünü
yana tutub, Mendellә Beyә dedi.
Alla banket zalını keçib, ağır qapını itәlәdi vә qılıncoy-
nadan kişiylә üz-üzә gәldi. Kişi xidmәtçi vә boynundan nazik
1Dmitri Bortnyanski (1751–1825) – ukraynalı bәstәkar, müğәnni vә dirijor
