Page 75 - Danilenko
P. 75
novskilər malikanəsindəki kölgələr
Sәhәrә kimi Tarnovskilәrin malikanәsindә itlәrin sәsi
kәsilmәdi. İçib sәrxoş olmuş aktyorlar vә musiqiçilәr bayırda
oyun çıxarırdılar…
12 75
Yolboyu Alla, Faddey vә Mendel Roman Beyin danışdığı
әhvalatlara qulaq asırdılar. Kiyevә çatanda axşam düşmüşdü.
Yorulub әldәn düşmüş Alla çimib-tәmizlәndi vә bir az
Nastyayla zarafatlaşandan sonra yatmağa getdi. Faddeyin gәlib
yanında uzandığından xәbәri olmadı. Narahat yatdı. Artıq
sәhәr açılırdı, Alla yuxuda gördü ki, Skomoroxi meşәsindә
tәk-tәnha gәzişir. Gәzә-gәzә gәlib, mamır basmış bir talaya
çıxdı. Topuğa qalxan yumşaq mamır gün işığında rәngdәn-
rәngә çalırdı. Talada rahat-rahat gәzib dolaşarkәn, birdәn-birә,
torpaq ayağının altından qaçdı, o, quyuya yuvarlandı. Onu
hansısa, tanımadığı bir kişi havada tutdu vә gözlәnilmәdәn,
paltarını çıxarıb zorlamağa başladı. O, kişinin üzünü görmәsә
dә, onun ehtiraslı bәdәninin istisini hiss edirdi. Qәribәdir ki,
kişinin әlindәn qurtulmaq üçün çırpınıb, haray-hәşir salmırdı.
Nәhayәt, yerindә qıvrılıb, gözlәrini açdı.
Yataq otağında lal bir sükut hökm sürürdü. Bu cür sakitlik
yalnız sәhәr vaxtlarında olur. Hәlә quşların cikkiltisi eşidilmir,
maşınların sәsi gәlmirdi. Hava yavaş-yavaş işıqlaşırdı, hәlә
toranlıq yırtıq-yamaq gecәni xatırladırdı. Meşәnin üzәrindә
sәmadan asılmış dumanlı, ağ zolaq get-gedә genişlәnir, rәngini
dәyişir, üfüqdә şәfәqә çevrilirdi. Sübh çağının dumanı yorğan
kimi torpağın üzәrinә sәrilmişdi.
“Qalxıb, hәr şeyi yenidәn başlamaq lazımdır” – Alla әrinә
vә qızına sәhәr yemәyi hazırlamaq üçün mәtbәxә keçdi.
Saat yeddidә qızını vә Faddeyi yuxudan oyatdı, Nastyanın
çantasını hazırladı. Sonra oturub, onların yemәk yemәyinә
tamaşa elәdi; hәmişәki kimi onları maşının yanına kimi
ötürdü; uzaqlaşan maşının arxasınca әl elәdi.
O, bilmirdi ki, bu gün Faddey Starovokzalnıda Aleksandr
Mendellә görüşәcәk; görüş çox gәrgin keçәcәk.
– Cәnab Mendel, – qәzәbini güclә gizlәdәn Faddey buz
kimi soyuq sәslә deyәcәk. – Siz yaxşı psixoterapevt kimi ad
Sәhәrә kimi Tarnovskilәrin malikanәsindә itlәrin sәsi
kәsilmәdi. İçib sәrxoş olmuş aktyorlar vә musiqiçilәr bayırda
oyun çıxarırdılar…
12 75
Yolboyu Alla, Faddey vә Mendel Roman Beyin danışdığı
әhvalatlara qulaq asırdılar. Kiyevә çatanda axşam düşmüşdü.
Yorulub әldәn düşmüş Alla çimib-tәmizlәndi vә bir az
Nastyayla zarafatlaşandan sonra yatmağa getdi. Faddeyin gәlib
yanında uzandığından xәbәri olmadı. Narahat yatdı. Artıq
sәhәr açılırdı, Alla yuxuda gördü ki, Skomoroxi meşәsindә
tәk-tәnha gәzişir. Gәzә-gәzә gәlib, mamır basmış bir talaya
çıxdı. Topuğa qalxan yumşaq mamır gün işığında rәngdәn-
rәngә çalırdı. Talada rahat-rahat gәzib dolaşarkәn, birdәn-birә,
torpaq ayağının altından qaçdı, o, quyuya yuvarlandı. Onu
hansısa, tanımadığı bir kişi havada tutdu vә gözlәnilmәdәn,
paltarını çıxarıb zorlamağa başladı. O, kişinin üzünü görmәsә
dә, onun ehtiraslı bәdәninin istisini hiss edirdi. Qәribәdir ki,
kişinin әlindәn qurtulmaq üçün çırpınıb, haray-hәşir salmırdı.
Nәhayәt, yerindә qıvrılıb, gözlәrini açdı.
Yataq otağında lal bir sükut hökm sürürdü. Bu cür sakitlik
yalnız sәhәr vaxtlarında olur. Hәlә quşların cikkiltisi eşidilmir,
maşınların sәsi gәlmirdi. Hava yavaş-yavaş işıqlaşırdı, hәlә
toranlıq yırtıq-yamaq gecәni xatırladırdı. Meşәnin üzәrindә
sәmadan asılmış dumanlı, ağ zolaq get-gedә genişlәnir, rәngini
dәyişir, üfüqdә şәfәqә çevrilirdi. Sübh çağının dumanı yorğan
kimi torpağın üzәrinә sәrilmişdi.
“Qalxıb, hәr şeyi yenidәn başlamaq lazımdır” – Alla әrinә
vә qızına sәhәr yemәyi hazırlamaq üçün mәtbәxә keçdi.
Saat yeddidә qızını vә Faddeyi yuxudan oyatdı, Nastyanın
çantasını hazırladı. Sonra oturub, onların yemәk yemәyinә
tamaşa elәdi; hәmişәki kimi onları maşının yanına kimi
ötürdü; uzaqlaşan maşının arxasınca әl elәdi.
O, bilmirdi ki, bu gün Faddey Starovokzalnıda Aleksandr
Mendellә görüşәcәk; görüş çox gәrgin keçәcәk.
– Cәnab Mendel, – qәzәbini güclә gizlәdәn Faddey buz
kimi soyuq sәslә deyәcәk. – Siz yaxşı psixoterapevt kimi ad
