Page 230 - Danilenko
P. 230
Vladimir Danilenko
sibәtlәrdәydi. Babas gәlib evdә qidalanır vә harasa yox olurdu.
Havalar soyuyanda pişik gәlib sobanın üstündә yuxulayır,
yuxuda tez-tez diksinirdi. Yәqin, yuxuda başqa pişiklәrlә
dalaşırdı. Ev, hәyәt, bağ pişiyin mәkanı idi, amma dovşan üçün
dünyanın mәrkәzi öz sahibiydi. Babas dovşana vә Skoroxoda
birtәhәr dözürdü, çünki onları özünә rәqib saymırdı. Amma
qırmızı xoruz tamamilә başqa cür davranırdı: o, әlindәn yemәk
yediyi üçün Skoroxoda dözür, yerdә qalanların hamısından
zәhlәsi gedirdi. Xoruz bir neçә dәfә dovşana hücum etmiş,
amma hәr dәfә tutarlı zәrbә alıb, geri çәkilmәli olmuşdu. Bu
toqquşmalardan sonra xoruz dovşandan kәnar gәzmәyә
çalışırdı.
Skoroxod xarrat idi, evlәrin artırması, beşik, çörәk tәknәsi,
darvazalar üçün müxtәlif fiqurlar, naxışlar düzәldirdi. Dovşan
onun emalatxanasında olmağı çox sevirdi. Tez-tez onun
işlәdiyi yerә gedib, yonqarları qoxlayır, künc-bucaqda eşәlә-
nirdi. Bәzәn bir az aralıda oturub, kişiyә tamaşa elәmәkdәn
doymurdu. Bәlkә dә, dili olsaydı, kişiyә suallar verәrdi.
Mәsәlәn, soruşardı ki, niyә belә kәdәrlidir?
“Arvadın dünyasını dәyişәndәn sonra әlin yerdәn-göydәn
üzülüb. Evlәnsәydin bütün problemlәr arxada qalardı”, – bir
dәfә Qjes ona dedi.
Qjes radikulitdәn әziyyәt çәksә dә, işlәri ürәyi istәdiyi
kimi getmәsә dә, üzündәn gülüş әskik olmurdu.
Әslindә, Skoroxod tәk deyildi, onun dovşanı vardı.
Xәstәlәnәndә hәkim gәlib yoluxurdu. Heyvan hiss edirdi ki,
hәkim gәlәndәn sonra kişinin әhvalı yaxşılaşır, amma öz
dovşan ağlıyla bunun sәbәbini izah edә bilmirdi. Hәr dәfә ağ
xalatlı adam onu tumarlamaq istәyәndә, qaçıb çarpayının
230 altında gizlәnir, uzun müddәt oradan çıxmırdı.
Musiy hәr gün idman elәyir, balla çay içir, vaxtlı-vaxtında
dәrmanları qәbul edirdi. Odur ki, tezliklә sağalıb ayağa durdu.
Hәkim onun temperaturunu ölçәrkәn, dovşan qapının önündә
oturub hәyәcanla onlara göz qoyurdu.
“Tәbrik edirәm, – hәkim dedi, – artıq sapsağlamsınız”.
Bayırda sırsıralar yavaş-yavaş әriyir, sәrçәlәr cikkildәşir,
qarı әrimiş yerlәrdә otlar cücәrmәyә başlayırdı.
sibәtlәrdәydi. Babas gәlib evdә qidalanır vә harasa yox olurdu.
Havalar soyuyanda pişik gәlib sobanın üstündә yuxulayır,
yuxuda tez-tez diksinirdi. Yәqin, yuxuda başqa pişiklәrlә
dalaşırdı. Ev, hәyәt, bağ pişiyin mәkanı idi, amma dovşan üçün
dünyanın mәrkәzi öz sahibiydi. Babas dovşana vә Skoroxoda
birtәhәr dözürdü, çünki onları özünә rәqib saymırdı. Amma
qırmızı xoruz tamamilә başqa cür davranırdı: o, әlindәn yemәk
yediyi üçün Skoroxoda dözür, yerdә qalanların hamısından
zәhlәsi gedirdi. Xoruz bir neçә dәfә dovşana hücum etmiş,
amma hәr dәfә tutarlı zәrbә alıb, geri çәkilmәli olmuşdu. Bu
toqquşmalardan sonra xoruz dovşandan kәnar gәzmәyә
çalışırdı.
Skoroxod xarrat idi, evlәrin artırması, beşik, çörәk tәknәsi,
darvazalar üçün müxtәlif fiqurlar, naxışlar düzәldirdi. Dovşan
onun emalatxanasında olmağı çox sevirdi. Tez-tez onun
işlәdiyi yerә gedib, yonqarları qoxlayır, künc-bucaqda eşәlә-
nirdi. Bәzәn bir az aralıda oturub, kişiyә tamaşa elәmәkdәn
doymurdu. Bәlkә dә, dili olsaydı, kişiyә suallar verәrdi.
Mәsәlәn, soruşardı ki, niyә belә kәdәrlidir?
“Arvadın dünyasını dәyişәndәn sonra әlin yerdәn-göydәn
üzülüb. Evlәnsәydin bütün problemlәr arxada qalardı”, – bir
dәfә Qjes ona dedi.
Qjes radikulitdәn әziyyәt çәksә dә, işlәri ürәyi istәdiyi
kimi getmәsә dә, üzündәn gülüş әskik olmurdu.
Әslindә, Skoroxod tәk deyildi, onun dovşanı vardı.
Xәstәlәnәndә hәkim gәlib yoluxurdu. Heyvan hiss edirdi ki,
hәkim gәlәndәn sonra kişinin әhvalı yaxşılaşır, amma öz
dovşan ağlıyla bunun sәbәbini izah edә bilmirdi. Hәr dәfә ağ
xalatlı adam onu tumarlamaq istәyәndә, qaçıb çarpayının
230 altında gizlәnir, uzun müddәt oradan çıxmırdı.
Musiy hәr gün idman elәyir, balla çay içir, vaxtlı-vaxtında
dәrmanları qәbul edirdi. Odur ki, tezliklә sağalıb ayağa durdu.
Hәkim onun temperaturunu ölçәrkәn, dovşan qapının önündә
oturub hәyәcanla onlara göz qoyurdu.
“Tәbrik edirәm, – hәkim dedi, – artıq sapsağlamsınız”.
Bayırda sırsıralar yavaş-yavaş әriyir, sәrçәlәr cikkildәşir,
qarı әrimiş yerlәrdә otlar cücәrmәyә başlayırdı.
