Page 229 - Danilenko
P. 229
şan
ayaqlarını stolun üstünә qoyub, süfrәyә göz gәzdirmәyә 229
başlayırdı. Dovşan çörәk, noxud, alma, yerkökü vә kәlәm
yemәyi xoşlayırdı.
Qışda dovşan dәyişildi, gümüşü rәngә çalmağa başladı.
Skoroxod köhnә jiletindәn ona yuva düzәltdi. Dovşan bu
yuvada yatırdı.
Bir il sonra dovşan böyüyüb, güclü pәncәlәri olan, ipә-
sapa yatmayan heyvana çevrildi. Kişi başa düşdü ki, onun cinsi
yetişkinlik dövrüdür. Onda Skoroxod onu sәbәtә qoyub,
Turovetsdәn uzağa apardı. Onu haçansa tapdığı yerdә açıb çölә
buraxdı. Evә qayıdarkәn dovşanı buraxdığına peşman oldu.
Hәrdәn ona elә gәlirdi ki, otların arasında onun uzun qulaq-
larını görür. Dayanıb diqqәtlә otluğa baxır, dodağının altında
mızıldanırdı:
“Azadlıqda olması yaxşıdır”.
Amma evә çatanda gördü ki, dovşan artırmada oturub.
Bundan sonra da dәfәlәrlә dovşanı uzağa aparıb, çölә buraxsa
da, heyvan hәr dәfә qayıdıb gәldi. Nәhayәt, kişi onu rahat
buraxdı.
Kişi dükana gedәndә dovşan mütlәq onun arxasınca
düşürdü. Satıcı onu görәn kimi içәridәkilәrә sәslәnirdi:
“Skoroxodovun dovşanına yol verin”.
Hamı kәnara çәkilib, onlara yol verirdi. Dovşan arxa pәn-
cәlәri üstә qalxıb, piştaxtanın arxasından satıcıya baxırdı.
“Allahın heyvanı, – satıcı qadın heyrәtlә içini çәkirdi, –
elә baxır, sanki nәsә almağa hazırlaşır.”
“Әlbәttә, hazırlaşır! – Skoroxod deyirdi. – Üç çörәk vә bir
kibrit.”
Bir dәfә Skoroxod Mapçenkogilә gedirdi. Hәmişәki kimi,
dovşan onun arxasınca düşmüşdü. Zatserkvanski küçәsindә
hardansa böyük, qara it çıxıb, dovşanın üstünә cumdu. Dovşan
höllәnib, kәnara sıçradı. Ağzı boşa çıxan it xәndәyә yuvar-
landı. Dovşan tez qaçıb kişinin ayağına qısıldı. Kişi onu әlinә
götürüb, itә tәpindi:
“İtil! Rәdd ol burdan!”
Onların hәyәtindә Babas adlı böyük bir pişik yaşayırdı.
Dovşan hәmin pişiklә “dost” olmasa da, “yaxın” müna-
ayaqlarını stolun üstünә qoyub, süfrәyә göz gәzdirmәyә 229
başlayırdı. Dovşan çörәk, noxud, alma, yerkökü vә kәlәm
yemәyi xoşlayırdı.
Qışda dovşan dәyişildi, gümüşü rәngә çalmağa başladı.
Skoroxod köhnә jiletindәn ona yuva düzәltdi. Dovşan bu
yuvada yatırdı.
Bir il sonra dovşan böyüyüb, güclü pәncәlәri olan, ipә-
sapa yatmayan heyvana çevrildi. Kişi başa düşdü ki, onun cinsi
yetişkinlik dövrüdür. Onda Skoroxod onu sәbәtә qoyub,
Turovetsdәn uzağa apardı. Onu haçansa tapdığı yerdә açıb çölә
buraxdı. Evә qayıdarkәn dovşanı buraxdığına peşman oldu.
Hәrdәn ona elә gәlirdi ki, otların arasında onun uzun qulaq-
larını görür. Dayanıb diqqәtlә otluğa baxır, dodağının altında
mızıldanırdı:
“Azadlıqda olması yaxşıdır”.
Amma evә çatanda gördü ki, dovşan artırmada oturub.
Bundan sonra da dәfәlәrlә dovşanı uzağa aparıb, çölә buraxsa
da, heyvan hәr dәfә qayıdıb gәldi. Nәhayәt, kişi onu rahat
buraxdı.
Kişi dükana gedәndә dovşan mütlәq onun arxasınca
düşürdü. Satıcı onu görәn kimi içәridәkilәrә sәslәnirdi:
“Skoroxodovun dovşanına yol verin”.
Hamı kәnara çәkilib, onlara yol verirdi. Dovşan arxa pәn-
cәlәri üstә qalxıb, piştaxtanın arxasından satıcıya baxırdı.
“Allahın heyvanı, – satıcı qadın heyrәtlә içini çәkirdi, –
elә baxır, sanki nәsә almağa hazırlaşır.”
“Әlbәttә, hazırlaşır! – Skoroxod deyirdi. – Üç çörәk vә bir
kibrit.”
Bir dәfә Skoroxod Mapçenkogilә gedirdi. Hәmişәki kimi,
dovşan onun arxasınca düşmüşdü. Zatserkvanski küçәsindә
hardansa böyük, qara it çıxıb, dovşanın üstünә cumdu. Dovşan
höllәnib, kәnara sıçradı. Ağzı boşa çıxan it xәndәyә yuvar-
landı. Dovşan tez qaçıb kişinin ayağına qısıldı. Kişi onu әlinә
götürüb, itә tәpindi:
“İtil! Rәdd ol burdan!”
Onların hәyәtindә Babas adlı böyük bir pişik yaşayırdı.
Dovşan hәmin pişiklә “dost” olmasa da, “yaxın” müna-
