Page 228 - Danilenko
P. 228
Vladimir Danilenko
Tәrlәyәndәn sonra paltarınızı dәyişdirin. Sarımsaq yeyin,
qarağat vә moruq mürәbbәsi ilә çay için, dәrmanları vaxtlı-
vaxtında qәbul edin. Dovşanınızla oynayın. Müsbәt emo-
siyaların sizә xeyri var. Birisi gün gәlib, sizә dәyәcәyәm”.
Musiy Skoroxod qapını açıb içәri girdi. Dovşan dәrhal
üstünә atılıb, onu qoxlamağa başladı.
“Nәdir, xәstәxana qoxusu gәlir?” – dovşanın qulaqlarına
tumar çәkdi.
Sonra odun gәtirib, sobanı yandırdı, dәrman içdi, artır-
maya çıxıb, idman elәmәyә başladı. Ayaqları sözünә baxmırdı,
çәtinliklә dә olsa, qırx dәfә oturub-qalxdı. İçәri keçib, tәrdәn
islanmış paltarını dәyişdi, çaydanda su qaynatdı, rәfdәn bal
bankasını götürüb, stolun üstünә qoydu; fincana isti su süzüb,
içinә yağ vә bal qatdı; fincanı başına çәkib yatağa uzandı. O
dәqiqә dovşan gәlib onun yanına girdi, sir-sifәtini qoxlamağa,
bığlarıyla üzünü qıdıqlamağa başladı.
Dovşanı iyunun sonlarında tapmışdı. Hündür otların
arasıyla addımlayarkәn ayağı yumşaq nәyәsә ilişdi. Qorxub
kәnara sıçradı, diqqәtlә baxıb gördü ki, dovşan balasıdır.
Dovşan o qәdәr balacaydı ki, ovcuna yerlәşirdi. Tüklü, boz
dovşanın gözlәri üzüm gilәsinә oxşayırdı. Quyruğunın altı ağ,
üst tәrәfi qara rәngdәydi. Dovşana yazığı gәldi, onu götürüb
evә gәtirdi.
“Onu niyә gәtirmisәn? – Qjes hirslәndi. – Saxlaya bilmә-
yәcәksәn, ölüb gedәcәk. Özün dә bilirsәn ki, mәhv olacaq.
Artıq ana dovşan onu qәbul etmәyәcәk.
Amma dovşan mәhv olmadı. Kişi Velikobortsdan keçi
südü alıb, dovşanı bәslәyirdi. Onun qarnını ovuşdurur, qula-
ğının arxasını qaşıyır, belini tumarlayırdı. Ona ad qoymamışdı,
228 sadәcә “dovşan” deyә çağırırdı.
Dovşan ona öyrәşmişdi, otaqda atlanıb-düşür, döşәmәdә
fındıqları diyirlәdirdi. Heyvan gündüzlәr yatır, gecәlәr oyun
çıxarmağa başlayırdı. Dovşan gecәlәr gәlib onun yatağına
uzanırdı. Kişi qorxurdu ki, yuxuda çevrilib, onu әzә bilәr.
O, hәmişә dovşanla birlikdә nahar edirdi. Süfrә arxasına
keçәn kimi dovşan hoppanıb, dizinin üstünә çıxır, qabaq
Tәrlәyәndәn sonra paltarınızı dәyişdirin. Sarımsaq yeyin,
qarağat vә moruq mürәbbәsi ilә çay için, dәrmanları vaxtlı-
vaxtında qәbul edin. Dovşanınızla oynayın. Müsbәt emo-
siyaların sizә xeyri var. Birisi gün gәlib, sizә dәyәcәyәm”.
Musiy Skoroxod qapını açıb içәri girdi. Dovşan dәrhal
üstünә atılıb, onu qoxlamağa başladı.
“Nәdir, xәstәxana qoxusu gәlir?” – dovşanın qulaqlarına
tumar çәkdi.
Sonra odun gәtirib, sobanı yandırdı, dәrman içdi, artır-
maya çıxıb, idman elәmәyә başladı. Ayaqları sözünә baxmırdı,
çәtinliklә dә olsa, qırx dәfә oturub-qalxdı. İçәri keçib, tәrdәn
islanmış paltarını dәyişdi, çaydanda su qaynatdı, rәfdәn bal
bankasını götürüb, stolun üstünә qoydu; fincana isti su süzüb,
içinә yağ vә bal qatdı; fincanı başına çәkib yatağa uzandı. O
dәqiqә dovşan gәlib onun yanına girdi, sir-sifәtini qoxlamağa,
bığlarıyla üzünü qıdıqlamağa başladı.
Dovşanı iyunun sonlarında tapmışdı. Hündür otların
arasıyla addımlayarkәn ayağı yumşaq nәyәsә ilişdi. Qorxub
kәnara sıçradı, diqqәtlә baxıb gördü ki, dovşan balasıdır.
Dovşan o qәdәr balacaydı ki, ovcuna yerlәşirdi. Tüklü, boz
dovşanın gözlәri üzüm gilәsinә oxşayırdı. Quyruğunın altı ağ,
üst tәrәfi qara rәngdәydi. Dovşana yazığı gәldi, onu götürüb
evә gәtirdi.
“Onu niyә gәtirmisәn? – Qjes hirslәndi. – Saxlaya bilmә-
yәcәksәn, ölüb gedәcәk. Özün dә bilirsәn ki, mәhv olacaq.
Artıq ana dovşan onu qәbul etmәyәcәk.
Amma dovşan mәhv olmadı. Kişi Velikobortsdan keçi
südü alıb, dovşanı bәslәyirdi. Onun qarnını ovuşdurur, qula-
ğının arxasını qaşıyır, belini tumarlayırdı. Ona ad qoymamışdı,
228 sadәcә “dovşan” deyә çağırırdı.
Dovşan ona öyrәşmişdi, otaqda atlanıb-düşür, döşәmәdә
fındıqları diyirlәdirdi. Heyvan gündüzlәr yatır, gecәlәr oyun
çıxarmağa başlayırdı. Dovşan gecәlәr gәlib onun yatağına
uzanırdı. Kişi qorxurdu ki, yuxuda çevrilib, onu әzә bilәr.
O, hәmişә dovşanla birlikdә nahar edirdi. Süfrә arxasına
keçәn kimi dovşan hoppanıb, dizinin üstünә çıxır, qabaq
