Page 233 - Danilenko

şan

Rәhmәtә getmiş arvadı yolun o tәrәfindә dayanıb, ona әl 233
elәyirdi. Arvadı axşam paltarındaydı, hündürdaban ayaqqabı
geymişdi. Kişi qaça-qaça yolu keçib, ona yaxınlaşdı.

“Nә yaxşı gәldin!” – arvadı onun dodaqlarından öpdü.
Öpüşün acıtәhәr tamını dodaqlarında hiss edәn kişi yuxu-
dan oyandı. Cәld paltarını geyinib şәhәrә yollandı.
“Dovşan mәnsiz darıxır, – o, fikirlәşdi. – Onu evә gәtirmәk
lazımdır.”
Amma Stanişovkaya gәlib, Maryan Pronyuku tapmadı.
Hәkim istirahәt günü götürmüşdü, hәmkarları isә onun ünva-
nını vermәk istәmirdilәr. Amma onun qәm dәryasına qәrq
olduğunu görәn hәkimlәrdәn biri insafa gәldi:
“Onunla telefonda danışa bilәrsiniz, – O, telefon aparatını
yaxına çәkdi, – nömrәni mәn yığaram”.
“Lazım deyil, – Skoroxod tәşvişlә dedi. Qorxurdu ki,
hәkimi razı salmaq üçün lazımi sözlәri tapıb deyә bilmәsin. –
Gedib şәxsәn görüşsәm yaxşıdır”.
“Başa düşürәm”, – hәkim razılıqla başını yellәdi. Fikir-
lәşdi ki, yәqin o, Pronyuxayla hesablaşmaq istәyir.
Skoroxod Qoqolevski küçәsindәki fәrdi evi tapıb, qapının
zәngini çaldı. Qapını çәhrayı xalat geymiş yaraşıqlı bir xanım
açdı.
“Maryan Pronyuku görә bilәrәm?”
Dәhlizdәn qәhvә vә yenicә bişirilmiş çörәk әtri gәlirdi.
“Sәni görmәk istәyәn var”, – qadın dönüb arxaya doğru
sәslәndi.
“Kimdir?”
“Adınız nәdir?”
“Turovetsdәn Musiy Skoroxod”.
“Turovetsdәn gәlib”.
Qadın yırğalana-yırğalana yeriyib, qapının arxasında
gözdәn itdi. Maryan Pronyuk gәlib çıxdı.
“Narahat etdiyimә görә bağışlayın, – Skoroxod utana-
utana dedi. – Dovşanımı aparmağa gәlmişәm. Әvәzindә sizә
pul ödәyәrәm.”
Skoroxod qoltuq cibindәn pulqabını çıxardı.