Page 226 - Danilenko

Dovşan

Axşamüstü Musiya Skoroxodun bağındakı armud
ağacına qonmuş bayquş uladı, ardınca hәyәt qapısının
önündә tәcili yardım maşını dayandı; arıq, gözlüklü hәkim
qapını açıb, içәri girdi.
“Evdә kim var?”
“Keçin”, – zәif sәs eşidildi.
Evdә toranlıq idi. Hәkim sәs gәlәn tәrәfә gedib, stula ilişdi.
“İşığı yandırın. Orada, divarda”.
Hәkim elektrik açarını tapıb, işığı yandırdı, mәtbәxdәki
vedrәyә toxunmamaq üçün, yanpörtü yataq otağına keçdi.
Torşerin işığında yataqda uzanmış bir kişi gördü. Üzünü tük
basmış kişinin yanında böyük bir dovşan vardı. Dovşan
qulaqlarını şәklәyib, sahibinә qısılmış, ürkәk nәzәrlәrlә qonağa
baxırdı.
“Әylәşin”.
Hәkim stul çәkib oturdu vә stetoskop çıxardı.
“Bura soyuqdur. Sizi dovşan isidir?”
“Bu elә-belә dovşan deyil, – Skoroxod öskürmәyә başladı. –
Adi dovşan deyil.”
Hәkim cib dәsmalıyla tәrlәmiş gözlüyünü silib, heyvanın
qorxu çökmüş gözlәrinә baxdı.
Skoroxod başını yellәyib, öskürәyini boğmağa çalışırdı.
“Çoxdan öskürürsünüz?”
“Bir ay olar.”
“Özünüzü necә hiss edirsiniz?”
“Elә bil sinәmin üstündә buz parçası var”.
226 Kişi yun köynәkdәydi. Hәkim onun temperaturunu ölçdü.
“Köynәyinizi qaldırın, sizi müayinә etmәk istәyirәm”
Skoroxod qalxıb yataqda oturdu vә köynәyini yuxarı
qaldırdı. Hәkim soyuq metal alәti onun sinәsinә vә kürәyinә
toxundurmağa başladı.
“Nәfәs alın. Dәrindәn nәfәs alın”
Dovşan hәkimin gözünün içinә zillәnmişdi.
“Mәnә niyә elә baxır?..”