Page 221 - Danilenko
P. 221
baqların arasındakı iz
budaqlar şıqqıldayırdı. Sıx pöhrәlikdәn bәrk xışıltı eşidildi: 221
“yәqin, qabandır” – Mark fikirlәşdi. İt hürә-hürә Markın
yanına qaçdı. Mark birdәn-birә bәrk hәyәcanlandı. Hiss edirdi
ki, nәsә baş verәcәk, anlaşılmaz hisslәr bütün varlığını çulğa-
mışdı. Onlar bataqlığın kәnarıyla irәlilәyib, dәmir yolunun
yaxınlığındakı başqa bir nohurun yanına gәldilәr. Nohurun
kәnarında dibi deşilmiş bir qayıq vardı. Qurbağaların kәdәrli-
hәzin qurultusu eşidilirdi. Yağış çisәlәyir, suyun sәthindә kiçik
dairәciklәr әmәlә gәlirdi. Külәkdә yırğalanan şam ağaclarının
gövdәsi cırıltılı sәslәr çıxarır, çәtirlәri bir-birinә dәyirdi. Mark
birdәn-birә başa düşdü ki, şәhәrin hay-küyündәn qaçıb pәnah
gәtirdiyi kәnd idilliyası başa çatıb. Hiss etdi ki, hәr şeyin
sәbәbkarı evdә peyda olmuş ilandır.
Mark dәhlizә girib, kiçik anbarın yanında ayaq saxladı –
әmin olmaq istәyirdi ki, üç ildir zәhmәt çәkib qurduğu dünya
dәyişilmәyib. Divardan neft lampası asılmışdı, elektrik
kәsilәndә ondan istifadә edirdilәr. İşığı yandırıb, taxta
pillәkәnlә anbara sarı qalxmağa başladı. Burada içinә köhnә
pal-paltar yığılmış böyük bir sandıq vardı. O, burada, üç min
qrivnaya aldığı bu patriarxal dünyada olmaqdan hәzz alırdı.
Özünü bu dünyanın sahibi kimi hiss edirdi. Divarlardan
cürbәcür çantalar, zәnbillәr, yaşıl brezent yağmurluq, köhnә
ayaqqabılar asılmışdı. Taxta rәflәrә bal, mürәbbә bankaları,
içindә keçi vә porsuq yağı olan qablar qoyulmuşdu. Anbar
köhnә әşyalarla dolu idi. Elektrik gәrginliyi artıb-azaldığı üçün
divara bәrkidilmiş lampa yanıb-sönürdü. Mark burada özünü
çox rahat hiss edirdi.
Nәhayәt, illәrlә qurduğu dünyasının dağılmadığına, әbәs
yerә hәyәcanlandığına әmin olandan sonra evә keçdi, çәkmә-
lәrini, gödәkcәsini çıxardı. Arvadı isti su gәtirdi, lәzzәtlә
yuyunub-tәmizlәndi. Uşaq yatırdı. Sobada alışıb-yanan odu-
nun çırtıltısı eşidilirdi. O, arvadını qucaqlayıb, üzündәn, boy-
nundan öpmәyә başladı. Yataqda uzanıb xoşallanan qadın
birdәn-birә yerindәn dik atıldı:
– İlan!
budaqlar şıqqıldayırdı. Sıx pöhrәlikdәn bәrk xışıltı eşidildi: 221
“yәqin, qabandır” – Mark fikirlәşdi. İt hürә-hürә Markın
yanına qaçdı. Mark birdәn-birә bәrk hәyәcanlandı. Hiss edirdi
ki, nәsә baş verәcәk, anlaşılmaz hisslәr bütün varlığını çulğa-
mışdı. Onlar bataqlığın kәnarıyla irәlilәyib, dәmir yolunun
yaxınlığındakı başqa bir nohurun yanına gәldilәr. Nohurun
kәnarında dibi deşilmiş bir qayıq vardı. Qurbağaların kәdәrli-
hәzin qurultusu eşidilirdi. Yağış çisәlәyir, suyun sәthindә kiçik
dairәciklәr әmәlә gәlirdi. Külәkdә yırğalanan şam ağaclarının
gövdәsi cırıltılı sәslәr çıxarır, çәtirlәri bir-birinә dәyirdi. Mark
birdәn-birә başa düşdü ki, şәhәrin hay-küyündәn qaçıb pәnah
gәtirdiyi kәnd idilliyası başa çatıb. Hiss etdi ki, hәr şeyin
sәbәbkarı evdә peyda olmuş ilandır.
Mark dәhlizә girib, kiçik anbarın yanında ayaq saxladı –
әmin olmaq istәyirdi ki, üç ildir zәhmәt çәkib qurduğu dünya
dәyişilmәyib. Divardan neft lampası asılmışdı, elektrik
kәsilәndә ondan istifadә edirdilәr. İşığı yandırıb, taxta
pillәkәnlә anbara sarı qalxmağa başladı. Burada içinә köhnә
pal-paltar yığılmış böyük bir sandıq vardı. O, burada, üç min
qrivnaya aldığı bu patriarxal dünyada olmaqdan hәzz alırdı.
Özünü bu dünyanın sahibi kimi hiss edirdi. Divarlardan
cürbәcür çantalar, zәnbillәr, yaşıl brezent yağmurluq, köhnә
ayaqqabılar asılmışdı. Taxta rәflәrә bal, mürәbbә bankaları,
içindә keçi vә porsuq yağı olan qablar qoyulmuşdu. Anbar
köhnә әşyalarla dolu idi. Elektrik gәrginliyi artıb-azaldığı üçün
divara bәrkidilmiş lampa yanıb-sönürdü. Mark burada özünü
çox rahat hiss edirdi.
Nәhayәt, illәrlә qurduğu dünyasının dağılmadığına, әbәs
yerә hәyәcanlandığına әmin olandan sonra evә keçdi, çәkmә-
lәrini, gödәkcәsini çıxardı. Arvadı isti su gәtirdi, lәzzәtlә
yuyunub-tәmizlәndi. Uşaq yatırdı. Sobada alışıb-yanan odu-
nun çırtıltısı eşidilirdi. O, arvadını qucaqlayıb, üzündәn, boy-
nundan öpmәyә başladı. Yataqda uzanıb xoşallanan qadın
birdәn-birә yerindәn dik atıldı:
– İlan!
