Page 220 - Danilenko
P. 220
Vladimir Danilenko
Şәhәrdәn iyirmi beş kilometr aralıda ev aldılar. Üç min
qrivnaya aldıqları kәnd evindә yatağa, lap erkәn – günәş
qüruba enәndә girir, torpaqda ayaqyalın gәzir, sәrin quyu suyu
içir, öz bağlarından dәrdiklәri meyvәlәri yeyirdilәr. Gәnc ailәni
yerlilәrdәn fәrqlәndirәn bir mәqam vardı: yerlilәr özünü vәhşi
tәbiәtin bir parçası kimi hiss edirdilәr, Markla Ella isә
ağacların, heyvanların arasında keçirdiklәri hәr dәqiqәyә
sevinir, hәzz alırdılar.
Bir il sonra Yankeviçlәrin uşağı oldu. Ella kәnd mәktә-
bindә, Mark isә meşә tәsәrrüfatında işә düzәldilәr. Mark hesab
edirdi ki, kişi fiziki әmәklә mәşğul olmalıdır. Onlarda belә bir
qәnaәt formalaşmışdı ki, hәyat haqqında fikirlәşmәdәn, insan
daxilәn zәnginlәşә bilmәz. Kәnd yerindә insanların, demәk
olar, boş vaxtı olmur. Yaşamaq uğrunda mübarizә insanların
bütün vaxtını alır, istәr-istәmәz adamlar kobudlaşır, ziyalılara
xas refleksiyalarını itirir. Ona görә dә, asudә vaxtlarında kitab
oxumağa, axşamlar sobanın qırağında oturub, fikir mübadilәsi
aparmağa çalışırdılar. Bu, onların hәyatının әn xoş günlәriydi.
Mobil telefondan yalnız әn zәruri hallarda istifadә edirdilәr.
Mәnfi emosiyalar doğuran televiziya xәbәrlәrinә baxmırdılar.
Onlar torpaq, meşә, heyvanlar vә quşlar alәminin ümumi
ahәnginә qoşulmaq, ürәklәrindә harmoniya yaratmaq istәyi ilә
yaşayırdılar.
Mark bәndin üstünә çıxdı. Keçәn ildәn qalmış sarı
qamışlar nohurun kәnarlarında divar kimi görünürdü. Su bәndi
aşıb, şırıltıyla aşağı tökülürdü. O, xәndәyin üstündәn atlanıb,
o biri tәrәfә keçdi. İt dә xәndәyin üstündәn atlandı vә onlar
böyürtkәn kollarının arasından keçib, meşәyә girdilәr. İynә-
220 yarpaqlı ağacların budaqları arasında hәlә açılmamış inciçiçәyi
boru kimi bükülmüşdü. Quşların cikkiltisindәn qulaq tutu-
lurdu. Qәfildәn Markın ayağı altında nәsә tәrpәndi vә onun
üstünә atıldı. Mark onu ilan zәnn edib, kәnara sıçradı. Sәn
demә, ilan yox, sınmış ağac budağıymış. Günәş artıq qüruba
enmәkdәydi. Meşәnin rütubәtli havasından meşә gilasının әtri
gәlirdi. Markla it cığırdan çıxıb, meşәnin içiylә hәrәkәt etmәyә
başladılar. Ayaqları altında nәmli xәzәl xışıldayır, sınan quru
Şәhәrdәn iyirmi beş kilometr aralıda ev aldılar. Üç min
qrivnaya aldıqları kәnd evindә yatağa, lap erkәn – günәş
qüruba enәndә girir, torpaqda ayaqyalın gәzir, sәrin quyu suyu
içir, öz bağlarından dәrdiklәri meyvәlәri yeyirdilәr. Gәnc ailәni
yerlilәrdәn fәrqlәndirәn bir mәqam vardı: yerlilәr özünü vәhşi
tәbiәtin bir parçası kimi hiss edirdilәr, Markla Ella isә
ağacların, heyvanların arasında keçirdiklәri hәr dәqiqәyә
sevinir, hәzz alırdılar.
Bir il sonra Yankeviçlәrin uşağı oldu. Ella kәnd mәktә-
bindә, Mark isә meşә tәsәrrüfatında işә düzәldilәr. Mark hesab
edirdi ki, kişi fiziki әmәklә mәşğul olmalıdır. Onlarda belә bir
qәnaәt formalaşmışdı ki, hәyat haqqında fikirlәşmәdәn, insan
daxilәn zәnginlәşә bilmәz. Kәnd yerindә insanların, demәk
olar, boş vaxtı olmur. Yaşamaq uğrunda mübarizә insanların
bütün vaxtını alır, istәr-istәmәz adamlar kobudlaşır, ziyalılara
xas refleksiyalarını itirir. Ona görә dә, asudә vaxtlarında kitab
oxumağa, axşamlar sobanın qırağında oturub, fikir mübadilәsi
aparmağa çalışırdılar. Bu, onların hәyatının әn xoş günlәriydi.
Mobil telefondan yalnız әn zәruri hallarda istifadә edirdilәr.
Mәnfi emosiyalar doğuran televiziya xәbәrlәrinә baxmırdılar.
Onlar torpaq, meşә, heyvanlar vә quşlar alәminin ümumi
ahәnginә qoşulmaq, ürәklәrindә harmoniya yaratmaq istәyi ilә
yaşayırdılar.
Mark bәndin üstünә çıxdı. Keçәn ildәn qalmış sarı
qamışlar nohurun kәnarlarında divar kimi görünürdü. Su bәndi
aşıb, şırıltıyla aşağı tökülürdü. O, xәndәyin üstündәn atlanıb,
o biri tәrәfә keçdi. İt dә xәndәyin üstündәn atlandı vә onlar
böyürtkәn kollarının arasından keçib, meşәyә girdilәr. İynә-
220 yarpaqlı ağacların budaqları arasında hәlә açılmamış inciçiçәyi
boru kimi bükülmüşdü. Quşların cikkiltisindәn qulaq tutu-
lurdu. Qәfildәn Markın ayağı altında nәsә tәrpәndi vә onun
üstünә atıldı. Mark onu ilan zәnn edib, kәnara sıçradı. Sәn
demә, ilan yox, sınmış ağac budağıymış. Günәş artıq qüruba
enmәkdәydi. Meşәnin rütubәtli havasından meşә gilasının әtri
gәlirdi. Markla it cığırdan çıxıb, meşәnin içiylә hәrәkәt etmәyә
başladılar. Ayaqları altında nәmli xәzәl xışıldayır, sınan quru
