Page 218 - Danilenko
P. 218
Vladimir Danilenko
– Öldürә bilmәdin! İndi ilanla bir yerdә yaşamalı olacağıq! –
Ella әrini qınadı. Sinәsinә sıxdığı uşaq ağlamağa başladı.
Mark itini zәncirdәn açıb, meşәyә yollandı. İlan onun
bütün planlarını pozmuşdu, kefi yox idi, tez-tez ayaqları altına
baxırdı ki, birdәn qarşısına çıxar. Günәş sanki meşәnin üstündә
havadan asılmışdı. Kömür kimi qara it lәhlәyә-lәhlәyә ora-
bura vurnuxur, siçan deşiklәrinın önündә sinilib hürürdü.
Ayağı altında quru otlar xışıldayırdı. Başı üzәrindә torağay
qanad çalır, cәh-cәh vururdu. Bataqlıqda arabir su üzünә çıxan
balıqlar görünüb yox olurdu. Mark meşә quşlarının,
böcәklәrin, heyvanların vә bitkilәrin arasında özünü qәrib hiss
edirdi. Meşә arxasından ona sarı gәlәn qara buludları görәndә
isә içini qәribә bir narahatlıq çulğadı.
Nohurda iki ağ qu quşu üzürdü. Nohurun kәnarında ağaca
bәrkidilmiş lövhәdә yazılmışdı ki, bura özәl mülkiyyәtdir.
Danquşunun qulaqbatıran sәsi eşidildi – sanki kimsә boş
şüşәyә üfürürdü. Qaralan tülkü yuvalarının arasında bәnöv-
şәlәr bitmişdi. Qurbağaların qurultusu, sәrçәlәrin cikkiltisi
qulaq batırırdı. Mark quzuqulağı toplamağa başladı.
Ella Brijukla Mark köhnә tanışları Matvey Pazinyukun
evindә tanış olmuşdular. Üç il bundan әvvәl tәlәbә qızlarla
birlikdә Pazinyukun evindә hansısa dini bayramı qeyd
edirdilәr. Ella Brijuk çox kәdәrli görünürdü. O, problemli
ailәdә böyümüşdü – atası anasına xәyanәt edir, hәmişә evә gec
qayıdır, üst-başından bahalı әtir qoxusu gәlirdi. Evdәn dava-
qalmaqal әskik olmurdu. Ona görә dә, Ella infantil uşaq kimi
böyümüşdü: qızlar sevib-sevilәndә, o kompüterini yandırıb,
başqa reallığa keçirdi. Sosial şәbәkәlәrdәki hәyat ona daha
maraqlı gәlirdi. On birinci sinifdә oxuyanda Ella bәkarәtini
218 itirdi. Rәfiqәsi Lyalya Neqodanın ad günündә ondan iki yaş
böyük olan Miroslav Kodiy onu başdan çıxarmışdı. Amma ilk
intim tәcrübә onda heç bir parlaq tәәssürat doğurmadı.
Lyalyanın ad gününü qeyd etdikdәn sonra, ertәsi gün şәhәrdә
görüşdülәr. Kodiy onu öz evlәrinә dәvәt etdi. Dedi ki, evdә
heç kәs yoxdur. Ella imtina elәyәndә isә, hirslә dedi:
– Döşlәrin balacadır, bilirsәn?
– Öldürә bilmәdin! İndi ilanla bir yerdә yaşamalı olacağıq! –
Ella әrini qınadı. Sinәsinә sıxdığı uşaq ağlamağa başladı.
Mark itini zәncirdәn açıb, meşәyә yollandı. İlan onun
bütün planlarını pozmuşdu, kefi yox idi, tez-tez ayaqları altına
baxırdı ki, birdәn qarşısına çıxar. Günәş sanki meşәnin üstündә
havadan asılmışdı. Kömür kimi qara it lәhlәyә-lәhlәyә ora-
bura vurnuxur, siçan deşiklәrinın önündә sinilib hürürdü.
Ayağı altında quru otlar xışıldayırdı. Başı üzәrindә torağay
qanad çalır, cәh-cәh vururdu. Bataqlıqda arabir su üzünә çıxan
balıqlar görünüb yox olurdu. Mark meşә quşlarının,
böcәklәrin, heyvanların vә bitkilәrin arasında özünü qәrib hiss
edirdi. Meşә arxasından ona sarı gәlәn qara buludları görәndә
isә içini qәribә bir narahatlıq çulğadı.
Nohurda iki ağ qu quşu üzürdü. Nohurun kәnarında ağaca
bәrkidilmiş lövhәdә yazılmışdı ki, bura özәl mülkiyyәtdir.
Danquşunun qulaqbatıran sәsi eşidildi – sanki kimsә boş
şüşәyә üfürürdü. Qaralan tülkü yuvalarının arasında bәnöv-
şәlәr bitmişdi. Qurbağaların qurultusu, sәrçәlәrin cikkiltisi
qulaq batırırdı. Mark quzuqulağı toplamağa başladı.
Ella Brijukla Mark köhnә tanışları Matvey Pazinyukun
evindә tanış olmuşdular. Üç il bundan әvvәl tәlәbә qızlarla
birlikdә Pazinyukun evindә hansısa dini bayramı qeyd
edirdilәr. Ella Brijuk çox kәdәrli görünürdü. O, problemli
ailәdә böyümüşdü – atası anasına xәyanәt edir, hәmişә evә gec
qayıdır, üst-başından bahalı әtir qoxusu gәlirdi. Evdәn dava-
qalmaqal әskik olmurdu. Ona görә dә, Ella infantil uşaq kimi
böyümüşdü: qızlar sevib-sevilәndә, o kompüterini yandırıb,
başqa reallığa keçirdi. Sosial şәbәkәlәrdәki hәyat ona daha
maraqlı gәlirdi. On birinci sinifdә oxuyanda Ella bәkarәtini
218 itirdi. Rәfiqәsi Lyalya Neqodanın ad günündә ondan iki yaş
böyük olan Miroslav Kodiy onu başdan çıxarmışdı. Amma ilk
intim tәcrübә onda heç bir parlaq tәәssürat doğurmadı.
Lyalyanın ad gününü qeyd etdikdәn sonra, ertәsi gün şәhәrdә
görüşdülәr. Kodiy onu öz evlәrinә dәvәt etdi. Dedi ki, evdә
heç kәs yoxdur. Ella imtina elәyәndә isә, hirslә dedi:
– Döşlәrin balacadır, bilirsәn?
