Page 217 - Danilenko

baqların arasındakı iz

İlan qürubçağı peyda oldu. Mark armud ağacının altın- 217
dakı skamyada başını aşağı salıb oturmuşdu. Dizinin
üstünә qoyduğu düyünlü, qabarlı әllәri ağac kökünü xatırla-
dırdı.
– Dincәlirsәn? – Ella onun yanından keçib, su quyusuna
tәrәf getdi.
Qadın dolamaçarxı fırladıb, vedrәni quyuya salladı.
– Yemәyә nә var? – Mark soruşdu. – Axşam düşür.
Qadın cavab vermәdi, amma çox keçmәdәn evin
artırmasına çıxıb, onu sәslәdi:
– Gәl, yemәyini ye!
Anım günüydü. Amma kәnddә nә doğmalarının, nә dә
yaxınlarının qәbri yox idi, ona görә dә, Markla Ella qәbiris-
tanlığa getmirdilәr. Ella pasxa kökәsi bişirir, o isә televizora
baxır, uşaqla oynayırdı. Bu gün işlәmәk olmazdı.
Ella süfrә açmış, stolun üstünә qaxac edilmiş donuz әti,
kökәlәr, kәlәm turşusu, kartof soyutması, boyanmış yumurta-
lar vә bir qrafin araq qoymuşdu. Onlar meyvә arağından içib,
yumurta toqquşdurdular. Mark üfürә-üfürә isti kartofu soy-
mağa, Ella qucağında ayaqlarını oynadan qızcığazı yem-
lәmәyә başladı. Körpәnin ağız-burnu südlü sıyığa bulaşmışdı.
Birdәn-birә Ella uşağı sinәsinә sıxıb qışqırdı:
– İlan! İlana bax!
Mark arvadının göstәrdiyi sәmtә baxan kimi, sobanın
altında qıvrılıb yatan ilanı gördü. Bir anlığa özünü itirdi, sonra
hәyәtә qaçıb, odun parçası götürdü vә qayıdıb ilanı öldürmәk
istәdi. Amma artıq gec idi – ilandan әsәr-әlamәt yox idi.
– İlan dayanıb, sәni gözlәyәsi deyildi ki! – Ella hiddәt-
lәndi.
Mark sobanın altına göz gәzdirib, siçan deşiyi gördü.
Yәqin ki, ilan hәmin deşiyә soxulub, aradan çıxmışdı. O,
hәyәtdәn daş gәtirib, deşiyi tıxadı vә üstünә palçıq çәkib ma-
laladı.