Page 166 - Danilenko

Vladimir Danilenko

– Yaxşısınız? – atamın kömәyinә gәlmiş bәstәboy kişi

soruşdu.

– Çox sağ olun, minnәtdaram, – atam dodağının qanını

sildi.

– Gedәk buradan, – anam atamın qolundan tutub çәkdi.

– Ağrıtmır? – atamın gödәkcәsinin tozunu çırpdım.

– Hәr şey yaxşıdır, – o, cavab verdi.

Küçәni adladıq, atam axsayırdı deyә, anamla mәn onun

qolundan tutmuşduq. Ptuxa gözә dәymirdi, arxaya boylandım –

onun cipi dә yoxa çıxmışdı.

Yolboyu anam susur, nә barәdәsә fikirlәşirdi. Mәn atama

qısılmışdım, hiss edirdim ki, çәtinliklә yeriyir.

– Qabırğalarını sındıra bilәrdilәr, – anam sükutu pozdu.–

Slavka, sәn niyә hoppanıb-düşürdün? Qorxmurdun ki, vurub

şikәst elәyәrlәr?

Atamla birgә evә gәldik. Atam vanna otağına girib,

qurşağacan soyundu. Bәdәni qançırlarla örtülmüşdü, şişmiş

dodağından qan axırdı. Anam dava-dәrman gәtirib, qanı

dayandırdı. Sonra şam yemәyi hazırladı. Şam yemәyindәn

sonra atam piano arxasına keçdi. Yüngül musiqi sәdaları

eşidildi. Bir anlığa mәnә elә gәldi ki, hәr şey әvvәlki kimidir,

atamla anam canbir qәlbdir, Anton Ptuxa, Lyubov Denqa kimi

adamları yuxuda görmüşәm. Atam musiqi parçasını çalıb qur-

tarandan sonra anam dedi:

– Burada gecәlәyә bilәrsәn, amma bütün bunlar heç nә

demәk deyil. Hesab elә ki, sәnә tәcili tibbi yardım göstәr-

mişәm.

Onlar yenә dә bütün gecәni mübahisә etdilәr. Atam ertәsi

166 gün dә bizdә qaldı, ondan sonrakı gün dә. O, işdәn sonra evә
gәlir, әrzaq alıb gәtirirdi. Hәtta bir dәfә onunla birgә evdә

sәliqә-sahman yaratdıq. Amma elә bu vaxt Ptuxa yenә anama

zәng elәyib, görüşә çağırdı…

Silvestrov tanqosu

Mәnә elә gәlirdi ki, yer ayağımın altından qaçır, dünya