Page 165 - Danilenko
P. 165
nim qarayanız, qıvrımsaç günəşim
Atam soyğunçulardan biriylә әlbәyaxa oldu, onlar yerә 165
yıxılıb süpürlәşmәyә başladılar. Döyülәn kişi ona kömәk
etsәydi, bәlkә dә, soyğunçular onlardan әl çәkәrdi. Amma o,
“Toyota”nın yanında aşağı çömbәlib, әllәriylә başını qoruyur-
du. İki oğlan yerdә uzanmış atamı tәpiklәyirdi. Yalnız oğlan-
ların qırxıq başlarını, gödәkcәlәrini, idman şalvarlarını
görürdüm. Qan beynimә vurdu, soyğunçulardan birinin üstünә
cümüb, boynundan asıldım:
– Әl çәkin atamdan!
Qulağımın dibindәn zәrbә aldım, gözlәrimә qaranlıq
çökdü. Hiss etdim ki, qulağım şişir.
– Burada kişi yoxdur? – anam qulaqbatırıcı sәslә çığırdı.
“Bolşoy karman”dan çıxan adamlar qapının önündә
toplaşıb, dalaşanlara tamaşa elәyirdilәr.
– Bunu saxlayın, – pambıq gödәkcә geymiş alçaqboylu
kişi әlindәki paketi qadınlardan birinә verdi.
Qadın içindә çörәk vә süd olan paketi götürdü. Kişi
soyğunçuların üstünә cumdu, yumruqla onlardan birini vurub
yerә sәrdi. O üç quldur elә bilirdi ki, heç kim müdaxilә
etmәyәcәk, hamı kәnarda dayanıb tamaşa elәyәcәk. Atam
fürsәtdәn istifadә edib, cәld ayağa qalxdı vә ikinci oğlanı yum-
ruqla vurub yerә sәrdi. Amma oğlan dәrhal ayağa qalxdı vә
dabanına tüpürüb, küçәnin o üzünә tәrәf götürüldü. Elә bu vaxt
polislәr dә gәlib çıxdı, onları görәn kimi oğlanlar qeyb oldular.
Heç kәs onların geri qayıdacağını gözlәmirdi. Amma atamın
bir az öncә vurub yerә sәrdiyi oğlan qaçarkәn salıb itirdiyi
furajkasını götürmәk üçün geri qayıtdı. Bu hәmin meymun
yerişli oğlan idi. Belәlәri üçün furajkanı itirmәk Zaporojye
kazakının öz kәkilini vә ya yol polisinin öz zolaqlı çubuğunu
itirmәsi kimi bir şeydir. Oğlan kütlәnin içindәn çıxıb, “Toyo-
ta”nın altına diyirlәnmiş papağını axtarmağa başladı. Qadın-
lardan biri onu tanıyıb, çığırmağa başladı:
– Tutun onu! Bu, odur!
Oğlan furajkasını götürüb, yenә aradan çıxmaq istәdi.
Amma qıvraq polis arxadan çatıb, ona badalaq vurdu, oğlan
tirtap yerә sәrildi. Bir an sonra onu qandalladılar.
Atam soyğunçulardan biriylә әlbәyaxa oldu, onlar yerә 165
yıxılıb süpürlәşmәyә başladılar. Döyülәn kişi ona kömәk
etsәydi, bәlkә dә, soyğunçular onlardan әl çәkәrdi. Amma o,
“Toyota”nın yanında aşağı çömbәlib, әllәriylә başını qoruyur-
du. İki oğlan yerdә uzanmış atamı tәpiklәyirdi. Yalnız oğlan-
ların qırxıq başlarını, gödәkcәlәrini, idman şalvarlarını
görürdüm. Qan beynimә vurdu, soyğunçulardan birinin üstünә
cümüb, boynundan asıldım:
– Әl çәkin atamdan!
Qulağımın dibindәn zәrbә aldım, gözlәrimә qaranlıq
çökdü. Hiss etdim ki, qulağım şişir.
– Burada kişi yoxdur? – anam qulaqbatırıcı sәslә çığırdı.
“Bolşoy karman”dan çıxan adamlar qapının önündә
toplaşıb, dalaşanlara tamaşa elәyirdilәr.
– Bunu saxlayın, – pambıq gödәkcә geymiş alçaqboylu
kişi әlindәki paketi qadınlardan birinә verdi.
Qadın içindә çörәk vә süd olan paketi götürdü. Kişi
soyğunçuların üstünә cumdu, yumruqla onlardan birini vurub
yerә sәrdi. O üç quldur elә bilirdi ki, heç kim müdaxilә
etmәyәcәk, hamı kәnarda dayanıb tamaşa elәyәcәk. Atam
fürsәtdәn istifadә edib, cәld ayağa qalxdı vә ikinci oğlanı yum-
ruqla vurub yerә sәrdi. Amma oğlan dәrhal ayağa qalxdı vә
dabanına tüpürüb, küçәnin o üzünә tәrәf götürüldü. Elә bu vaxt
polislәr dә gәlib çıxdı, onları görәn kimi oğlanlar qeyb oldular.
Heç kәs onların geri qayıdacağını gözlәmirdi. Amma atamın
bir az öncә vurub yerә sәrdiyi oğlan qaçarkәn salıb itirdiyi
furajkasını götürmәk üçün geri qayıtdı. Bu hәmin meymun
yerişli oğlan idi. Belәlәri üçün furajkanı itirmәk Zaporojye
kazakının öz kәkilini vә ya yol polisinin öz zolaqlı çubuğunu
itirmәsi kimi bir şeydir. Oğlan kütlәnin içindәn çıxıb, “Toyo-
ta”nın altına diyirlәnmiş papağını axtarmağa başladı. Qadın-
lardan biri onu tanıyıb, çığırmağa başladı:
– Tutun onu! Bu, odur!
Oğlan furajkasını götürüb, yenә aradan çıxmaq istәdi.
Amma qıvraq polis arxadan çatıb, ona badalaq vurdu, oğlan
tirtap yerә sәrildi. Bir an sonra onu qandalladılar.
