Page 168 - Danilenko
P. 168
Vladimir Danilenko
– Ailә problemini hәll etmәk istәyirәm, – yalvarışlı sәslә
dedim.
– Elә isә, cavan oğlan, sizi Sosür küçәsi, ev 4-dә gözlәyi-
rәm. Çatanda aşağıdan zәng elәyin.
Lev Rebkalo tramvay deposunun qarşısındakı doqquz-
mәrtәbәli binada yaşayırdı. Binanın girişinә çatanda ona zәng
elәdim.
– Kimdir?
– Vyaçeslav Lunyo.
Qapı çıqqıltıyla açıldı, liftlә yuxarı qalxıb onun mәnzilini
tapdım. Qapının zәngini basdım, içәridәn bülbül nәğmәsi,
ardınca hәmin ehtiyatlı sәs eşidildi:
– Kimdir?
– Vyaçeslav Lunyo.
O, әvvәlcә qapını aralayıb, çölә boylandı, yalnız bundan
sonra mәni içәri buraxdı. Dәhlizdәn kәlәm turşusu iyi vә toz
basmış kitabların qoxusu gәlirdi. Rebkalo xalat vә isti yun
corablar geymişdi. Ayaqqabılarımı çıxaranda gördüm ki, baş
barmağım yırtılmış corabdan çıxıb, Lev Rebkaloya tәrәf
boylanır. Utandığımdan qıpqırmızı oldum, tәlәm-tәlәsik ev
sahibinin tәklif etdiyi keçә başmaqları geydim. O, mәni öz
kabinetinә gәtirdi. Jurnal stolunun arxasına әylәşdim. Az
keçmiş o, qәhvә gәtirdi. Fincanı әlimә götürüb sözә başladım:
– Xahiş edirәm, kişilәr vә qadınlar haqqında danışasınız.
Dünәn bir axmaqlıq elәdim, amma inanmıram ki, bunun
kömәyi dәysin… Axı bunu atamla anam üçün elәmişәm, on-
ların ayrılmasını istәmirәm.
O, mәnim ümidsizliyә qapıldığımı görüb, sakit sәslә
danışmağa başladı, sanki sәs tellәrini zәdәlәmәkdәn qorxurdu.
168 O, Platondan vә onun ardıcıllarından danışır, uzun sitatlar
sәslәndirirdi.
– Әgәr ananız qadınların ali tipinә aiddirsә, onda atanızla
qalacaq. Bilirsiniz dә, biz әrli qadınlara, hörmәt әlamәti olaraq,
“pani” deyә müraciәt edirik. Amma İtaliyada vә İspaniyada
onları “donna” çağırırlar. – Rebkalo başını kreslonun yumşaq
başlığına söykәdi. – Donna nәcib qadındır, o, sәnәtkar kişilәr
– Ailә problemini hәll etmәk istәyirәm, – yalvarışlı sәslә
dedim.
– Elә isә, cavan oğlan, sizi Sosür küçәsi, ev 4-dә gözlәyi-
rәm. Çatanda aşağıdan zәng elәyin.
Lev Rebkalo tramvay deposunun qarşısındakı doqquz-
mәrtәbәli binada yaşayırdı. Binanın girişinә çatanda ona zәng
elәdim.
– Kimdir?
– Vyaçeslav Lunyo.
Qapı çıqqıltıyla açıldı, liftlә yuxarı qalxıb onun mәnzilini
tapdım. Qapının zәngini basdım, içәridәn bülbül nәğmәsi,
ardınca hәmin ehtiyatlı sәs eşidildi:
– Kimdir?
– Vyaçeslav Lunyo.
O, әvvәlcә qapını aralayıb, çölә boylandı, yalnız bundan
sonra mәni içәri buraxdı. Dәhlizdәn kәlәm turşusu iyi vә toz
basmış kitabların qoxusu gәlirdi. Rebkalo xalat vә isti yun
corablar geymişdi. Ayaqqabılarımı çıxaranda gördüm ki, baş
barmağım yırtılmış corabdan çıxıb, Lev Rebkaloya tәrәf
boylanır. Utandığımdan qıpqırmızı oldum, tәlәm-tәlәsik ev
sahibinin tәklif etdiyi keçә başmaqları geydim. O, mәni öz
kabinetinә gәtirdi. Jurnal stolunun arxasına әylәşdim. Az
keçmiş o, qәhvә gәtirdi. Fincanı әlimә götürüb sözә başladım:
– Xahiş edirәm, kişilәr vә qadınlar haqqında danışasınız.
Dünәn bir axmaqlıq elәdim, amma inanmıram ki, bunun
kömәyi dәysin… Axı bunu atamla anam üçün elәmişәm, on-
ların ayrılmasını istәmirәm.
O, mәnim ümidsizliyә qapıldığımı görüb, sakit sәslә
danışmağa başladı, sanki sәs tellәrini zәdәlәmәkdәn qorxurdu.
168 O, Platondan vә onun ardıcıllarından danışır, uzun sitatlar
sәslәndirirdi.
– Әgәr ananız qadınların ali tipinә aiddirsә, onda atanızla
qalacaq. Bilirsiniz dә, biz әrli qadınlara, hörmәt әlamәti olaraq,
“pani” deyә müraciәt edirik. Amma İtaliyada vә İspaniyada
onları “donna” çağırırlar. – Rebkalo başını kreslonun yumşaq
başlığına söykәdi. – Donna nәcib qadındır, o, sәnәtkar kişilәr
