Page 172 - Danilenko
P. 172
Vladimir Danilenko
ifadә edirdi. Mәnә elә gәlirdi ki, atamla anam tanqo oynayır,
Alisa, mәn vә Baxus isә heyranlıqla onlara tamaşa edirik.
– Onda nә tapmısan axı? – Alisa susmaq bilmirdi.
– O, piano çalanda hәr şeyi unuduram, nә olsun ki, qarnı
sallanıb, şalvarı әzik-üzükdür, pul qazana bilmir, – anam sakit
sәslә cavab verdi.
– Demәli, hәr şeyi ona bağışlayırsan?..
Anam cavab vermәdi. Atam Silvestrov tanqosunu çalıb
qurtarandan sonra anam ona yaxınlaşdı, әlini uzadıb saçlarını
qarışdırdı. Üz-gözündәn bәxtәvәrlik yağırdı.
– Mәnim qarayanız, pırtlaşıq saçlı günәşim, – anam dedi.
Atamı mәn dә sevirәm, amma yaxşı musiqiçi olduğuna
görә yox, sadәcә atam olduğuna görә.
172
ifadә edirdi. Mәnә elә gәlirdi ki, atamla anam tanqo oynayır,
Alisa, mәn vә Baxus isә heyranlıqla onlara tamaşa edirik.
– Onda nә tapmısan axı? – Alisa susmaq bilmirdi.
– O, piano çalanda hәr şeyi unuduram, nә olsun ki, qarnı
sallanıb, şalvarı әzik-üzükdür, pul qazana bilmir, – anam sakit
sәslә cavab verdi.
– Demәli, hәr şeyi ona bağışlayırsan?..
Anam cavab vermәdi. Atam Silvestrov tanqosunu çalıb
qurtarandan sonra anam ona yaxınlaşdı, әlini uzadıb saçlarını
qarışdırdı. Üz-gözündәn bәxtәvәrlik yağırdı.
– Mәnim qarayanız, pırtlaşıq saçlı günәşim, – anam dedi.
Atamı mәn dә sevirәm, amma yaxşı musiqiçi olduğuna
görә yox, sadәcә atam olduğuna görә.
172
