Page 177 - Danilenko
P. 177
aqlar
sәsi hәyәti başına götürdü. Qalya nәnә fısıldaya-fısıldaya 177
arının neştәrini әlindәn çıxardı, yaranın üstünә mәlhәm sürtdü.
– Ağrı keçәndәn sonra gedib gәzә bilәrsәn. Uzağa getmә,
anan gәlib haray-hәşir salacaq.
Boqdan şişmiş әlinin ağrısının keçmәsini gözlәmәdi,
gizlicә topladığı pulları götürüb, şәhәrә yollandı. Burada özünә
dondurma alıb, Gitnı bazarında dolaşmağa başladı.
Gün günorta yerinә qalxmışdı. Şәhәrin küçәlәrindә boş-
avara veyillәnәn Boqdan bir palazqulaq kişi gördü. Onun
qulağı o qәdәr yekәydi ki, oğlan heyrәtini gizlәdә bilmirdi.
Kişinin iri qulaqlarının içini tük basmışdı. Ağ şalvar-köynәk
geymiş yekәqarın kişi ağ dirijablı xatırladırdı. Boqdan kişinin
ardınca Boris Ten küçәsinә kimi getdi. Bir saata yaxın onun
evinin әtrafında gәzişdi. Nәhayәt, cәsarәtә gәldi, dәmir
alaqapını açıb, içәri keçdi. Hәyәtdә bağlanmış qalın tüklü it
onu görәn kimi qәzәblә hürmәyә, zәncirini çeynәmәyә başladı.
Oğlan qapının zәngini basıb, artırmada sürünәn qırmızı
taxtabitilәrә tamaşa edirdi. Bir az sonra qapının arxasından
sәslәr eşidildi. Kişi qapını aralayıb, içәridәn boylandı. Evdәn
kәsif iy gәlirdi. Yalnız tәnha kişilәrin mәnzilindәn bu cür qoxu-
lar gәlir. Kişi oğlanın üzünә zillәndi.
– Eşidirәm, – kişinin qulaqları titrәdi.
Oğlan bütün cәsarәtini toplayıb, ucadan dedi:
– Bu cür qulaqlarla necә yaşayırsınız?! Mәn artıq dözә
bilmirәm!
– Sakit, sakit! – kişi әlini yellәdi. – Kar deyilәm, bizim
kimilәr çox yaxşı eşidir, – o, dilini nırçıldatdı. – Qarpız istә-
yirsәn?
Boqdan sakitcә başını tәrpәtdi.
– Otur, qorxma, – kişi bıçağı qarpıza sancdı. – Yaxşı
qarpızdır, şirәlidir, – o, ağzını marçıldatdı, qarpızdan bir dilim
kәsib, Boqdana uzatdı. – Elә bilirsәn, bu qulaqlar sәnә elә-belә
verilib? – qarpızın tumunu ovcuna tüpürdü. – Elә-belә heç nә
olmur. Güzgüdә qulaqlarına bax. Görürsәn? Qaşlarından yu-
xarıdadırlar. Demәli, özünә yaxşı karyera quracaqsan. Amma
sәsi hәyәti başına götürdü. Qalya nәnә fısıldaya-fısıldaya 177
arının neştәrini әlindәn çıxardı, yaranın üstünә mәlhәm sürtdü.
– Ağrı keçәndәn sonra gedib gәzә bilәrsәn. Uzağa getmә,
anan gәlib haray-hәşir salacaq.
Boqdan şişmiş әlinin ağrısının keçmәsini gözlәmәdi,
gizlicә topladığı pulları götürüb, şәhәrә yollandı. Burada özünә
dondurma alıb, Gitnı bazarında dolaşmağa başladı.
Gün günorta yerinә qalxmışdı. Şәhәrin küçәlәrindә boş-
avara veyillәnәn Boqdan bir palazqulaq kişi gördü. Onun
qulağı o qәdәr yekәydi ki, oğlan heyrәtini gizlәdә bilmirdi.
Kişinin iri qulaqlarının içini tük basmışdı. Ağ şalvar-köynәk
geymiş yekәqarın kişi ağ dirijablı xatırladırdı. Boqdan kişinin
ardınca Boris Ten küçәsinә kimi getdi. Bir saata yaxın onun
evinin әtrafında gәzişdi. Nәhayәt, cәsarәtә gәldi, dәmir
alaqapını açıb, içәri keçdi. Hәyәtdә bağlanmış qalın tüklü it
onu görәn kimi qәzәblә hürmәyә, zәncirini çeynәmәyә başladı.
Oğlan qapının zәngini basıb, artırmada sürünәn qırmızı
taxtabitilәrә tamaşa edirdi. Bir az sonra qapının arxasından
sәslәr eşidildi. Kişi qapını aralayıb, içәridәn boylandı. Evdәn
kәsif iy gәlirdi. Yalnız tәnha kişilәrin mәnzilindәn bu cür qoxu-
lar gәlir. Kişi oğlanın üzünә zillәndi.
– Eşidirәm, – kişinin qulaqları titrәdi.
Oğlan bütün cәsarәtini toplayıb, ucadan dedi:
– Bu cür qulaqlarla necә yaşayırsınız?! Mәn artıq dözә
bilmirәm!
– Sakit, sakit! – kişi әlini yellәdi. – Kar deyilәm, bizim
kimilәr çox yaxşı eşidir, – o, dilini nırçıldatdı. – Qarpız istә-
yirsәn?
Boqdan sakitcә başını tәrpәtdi.
– Otur, qorxma, – kişi bıçağı qarpıza sancdı. – Yaxşı
qarpızdır, şirәlidir, – o, ağzını marçıldatdı, qarpızdan bir dilim
kәsib, Boqdana uzatdı. – Elә bilirsәn, bu qulaqlar sәnә elә-belә
verilib? – qarpızın tumunu ovcuna tüpürdü. – Elә-belә heç nә
olmur. Güzgüdә qulaqlarına bax. Görürsәn? Qaşlarından yu-
xarıdadırlar. Demәli, özünә yaxşı karyera quracaqsan. Amma
