Page 174 - Danilenko
P. 174
Qulaqlar
Zina Çeçelin bir dәrdi vardı – qulaqlarından utanırdı.
Yox, palazqulaq deyildi. Sadәcә, qulaqları şeşәydi.
Zina әvvәllәr qorxurdu ki, qulaqlarına görә onunla evlәnәn
olmayacaq. Joraya әrә gedәndәn sonra isә dünyaya gәtirmәyә
hazırlaşdığı uşağa görә narahat olmağa başladı. Qorxurdu ki,
uşağının da qulaqları özününkünә oxşasın.“Oğlan olsa, dәrd
yarıdır, – Zina fikirlәşdi. – Bәs qız doğulsa neylәyәcәyәm?”
Hamilәliyinin son günlәrindә Ovruça, atası evinә getdi.
Tanrının Zinaya yazığı gәldi – oğlan uşağı doğdu. Onda Jora
Kiyevdәydi, diplom işini müdafiә edirdi. Zina anasından xahiş
etdi ki, ona teleqram vursun: “Tәbrik edirәm, oğlun oldu. Sәnә
oxşayır. Üç kilo yarımdır. Qulaqları şeşә deyil”.
Uşağın adını “Boqdan” qoydular. Hәr şey bundan sonra
başladı. Әrinә teleqram göndәrәndәn sonra, ertәsi gün Zina
fikir verib gördü ki, uşağın qulaqları dik durur. Zina әliylә
uşağın qulaqlarını nә qәdәr düzәltmәyә çalışsa da, xeyri
olmadı: әlini çәkәn kimi qulaqlar yenidәn yay kimi açılır, şeşә
dururdu. Onda Zina axşamlar körpәnin qulaqlarını yaylıqla,
bintlә bağlamağa başladı. Amma bunun da faydası olmadı.
“Neylәmәk olar?.. – Zina fikirlәşdi. – Anamın da, nәnәmin
dә qulaqları şeşәydi, uşaq onlara çәkib”.
Nәhayәt, Zina taleyiylә barışdı, amma problemlәr bununla
qurtarmadı. Boqdan bir az böyüyәn kimi soruşmağa başladı:
– Ana, mәnim qulaqlarım niyә şeşәdir?
– Nә bilim?.. – Zina çiyinlәrini çәkdi. – Yәqin, ona görә
ki, mәnimki dә şeşәdir. Qalya nәnәnin, ulu nәnәn Lyubanın da
174 qulaqları şeşә olub.
– Amma atamın qulaqları şeşә deyil.
– Atanınkı şeşә deyil, – ana oğlunun başını tumarladı, –
amma mәnim qulaqlarım şeşәdir.
Boqdan susub, döşәmәdә sağa-sola vurnuxan tarakana
tamaşa elәmәyә başladı.
Oğlunun ad günü әrәfәsindә Zina ona hәdiyyә almaq
fikrinә düşdü.
Zina Çeçelin bir dәrdi vardı – qulaqlarından utanırdı.
Yox, palazqulaq deyildi. Sadәcә, qulaqları şeşәydi.
Zina әvvәllәr qorxurdu ki, qulaqlarına görә onunla evlәnәn
olmayacaq. Joraya әrә gedәndәn sonra isә dünyaya gәtirmәyә
hazırlaşdığı uşağa görә narahat olmağa başladı. Qorxurdu ki,
uşağının da qulaqları özününkünә oxşasın.“Oğlan olsa, dәrd
yarıdır, – Zina fikirlәşdi. – Bәs qız doğulsa neylәyәcәyәm?”
Hamilәliyinin son günlәrindә Ovruça, atası evinә getdi.
Tanrının Zinaya yazığı gәldi – oğlan uşağı doğdu. Onda Jora
Kiyevdәydi, diplom işini müdafiә edirdi. Zina anasından xahiş
etdi ki, ona teleqram vursun: “Tәbrik edirәm, oğlun oldu. Sәnә
oxşayır. Üç kilo yarımdır. Qulaqları şeşә deyil”.
Uşağın adını “Boqdan” qoydular. Hәr şey bundan sonra
başladı. Әrinә teleqram göndәrәndәn sonra, ertәsi gün Zina
fikir verib gördü ki, uşağın qulaqları dik durur. Zina әliylә
uşağın qulaqlarını nә qәdәr düzәltmәyә çalışsa da, xeyri
olmadı: әlini çәkәn kimi qulaqlar yenidәn yay kimi açılır, şeşә
dururdu. Onda Zina axşamlar körpәnin qulaqlarını yaylıqla,
bintlә bağlamağa başladı. Amma bunun da faydası olmadı.
“Neylәmәk olar?.. – Zina fikirlәşdi. – Anamın da, nәnәmin
dә qulaqları şeşәydi, uşaq onlara çәkib”.
Nәhayәt, Zina taleyiylә barışdı, amma problemlәr bununla
qurtarmadı. Boqdan bir az böyüyәn kimi soruşmağa başladı:
– Ana, mәnim qulaqlarım niyә şeşәdir?
– Nә bilim?.. – Zina çiyinlәrini çәkdi. – Yәqin, ona görә
ki, mәnimki dә şeşәdir. Qalya nәnәnin, ulu nәnәn Lyubanın da
174 qulaqları şeşә olub.
– Amma atamın qulaqları şeşә deyil.
– Atanınkı şeşә deyil, – ana oğlunun başını tumarladı, –
amma mәnim qulaqlarım şeşәdir.
Boqdan susub, döşәmәdә sağa-sola vurnuxan tarakana
tamaşa elәmәyә başladı.
Oğlunun ad günü әrәfәsindә Zina ona hәdiyyә almaq
fikrinә düşdü.
