Page 181 - Danilenko
P. 181
evli oğlan
Bolşaya Jitomirskaya küçәsindә tıxac yaranmışdı, 181
maşınların әlindәn tәrpәnmәk olmurdu. Lvovski vә
Vladimirski meydanları arasında siqnal sәsindәn qulaq tutu-
lurdu. Adama elә gәlirdi ki, yüzlәrlә inәk ağız-ağıza verib
movuldayır. Maşınlar kapotunun üstünә mәlәk heykәlciyi
bәrkidilmiş katafalkın әtrafına cәmlәşmişdi. Cinayәt dünyası-
nın kralı Balbuzanı dәfn edirdilәr. Onu Solomaxanın әlaltıları
qәtlә yetirmişdi. Hәr yerdә sәliqәli, qara kostyum geymiş
qaşqabaqlı kişilәr gözә dәyirdi. Hamısının әlindә “Norita”dan
gәtirilmiş matәm çәlәnglәri vardı: “Nazirlәr Kabinetindәn”,
“Kikboksinq federasiyasından”, “Vәfalı dostlarından”, “Sevәn
rәfiqәsindәn”… Divarından rәngi soluxmuş bayraq asılmış
binanın önündә hәrәkәt dayanmışdı. Ağ әlcәk geymiş mili-
sioner әllәri әsә-әsә maşınları Baykovı qәbiristanlığına doğru
yönlәndirmәyә çalışırdı.
O, zibil qutusundan nәsә tapıb iştahayla yeyirdi. Әlindәki
tor zәnbildә Mәrkәzi Rada dövründә geyilәn qadın ayaqqabı-
ları vә Qruşevskinin kitabı görünürdü.
“Yenә bәxti gәtirmәyib, – Oğlan düşündü, – cındır baza-
rından әliboş qayıdıb.”
– Babacan, toqqanın altını bәrkidirsәn? – Oğlan şәn sәslә
soruşdu. – Al, sәnә bir qrivna verim, özünә qoğal alarsan.
Yaşlı kişi kiflәnmiş çörәkdәn dişlәyib, narazı baxışlarla
onun üzünә zillәndi.
– Tәşәkkür edirәm, – o, özünü sındırmadı, sakitcә qrivnanı
alıb, cibinә qoydu.
Oğlan Yaroslav Valına doğru addımlayıb, “Yaroslava”
kafesinә girdi. O, bir aydan çox idi ki, reklam agentliyindә
işlәyirdi, onu bu işә böyük qardaşı düzәltmişdi. Hәr gün
mәşhur firmalara zәng etmәli olurdu. Yorğun direktorlar vә
varlı-hallı valideynlәrinin kömәyi ilә işә düzәlmiş uzunayaqlı
Kiyev qızları onu dinlәyir, hamısı rәdd cavabı verir, ya da
qeyri-müәyyәn ifadәlәrlә başlarından elәyirdilәr. Oğlan uzun
bir siyahı tutmuşdu, buraya onu başından elәyәn, nә “hә”, nә
Bolşaya Jitomirskaya küçәsindә tıxac yaranmışdı, 181
maşınların әlindәn tәrpәnmәk olmurdu. Lvovski vә
Vladimirski meydanları arasında siqnal sәsindәn qulaq tutu-
lurdu. Adama elә gәlirdi ki, yüzlәrlә inәk ağız-ağıza verib
movuldayır. Maşınlar kapotunun üstünә mәlәk heykәlciyi
bәrkidilmiş katafalkın әtrafına cәmlәşmişdi. Cinayәt dünyası-
nın kralı Balbuzanı dәfn edirdilәr. Onu Solomaxanın әlaltıları
qәtlә yetirmişdi. Hәr yerdә sәliqәli, qara kostyum geymiş
qaşqabaqlı kişilәr gözә dәyirdi. Hamısının әlindә “Norita”dan
gәtirilmiş matәm çәlәnglәri vardı: “Nazirlәr Kabinetindәn”,
“Kikboksinq federasiyasından”, “Vәfalı dostlarından”, “Sevәn
rәfiqәsindәn”… Divarından rәngi soluxmuş bayraq asılmış
binanın önündә hәrәkәt dayanmışdı. Ağ әlcәk geymiş mili-
sioner әllәri әsә-әsә maşınları Baykovı qәbiristanlığına doğru
yönlәndirmәyә çalışırdı.
O, zibil qutusundan nәsә tapıb iştahayla yeyirdi. Әlindәki
tor zәnbildә Mәrkәzi Rada dövründә geyilәn qadın ayaqqabı-
ları vә Qruşevskinin kitabı görünürdü.
“Yenә bәxti gәtirmәyib, – Oğlan düşündü, – cındır baza-
rından әliboş qayıdıb.”
– Babacan, toqqanın altını bәrkidirsәn? – Oğlan şәn sәslә
soruşdu. – Al, sәnә bir qrivna verim, özünә qoğal alarsan.
Yaşlı kişi kiflәnmiş çörәkdәn dişlәyib, narazı baxışlarla
onun üzünә zillәndi.
– Tәşәkkür edirәm, – o, özünü sındırmadı, sakitcә qrivnanı
alıb, cibinә qoydu.
Oğlan Yaroslav Valına doğru addımlayıb, “Yaroslava”
kafesinә girdi. O, bir aydan çox idi ki, reklam agentliyindә
işlәyirdi, onu bu işә böyük qardaşı düzәltmişdi. Hәr gün
mәşhur firmalara zәng etmәli olurdu. Yorğun direktorlar vә
varlı-hallı valideynlәrinin kömәyi ilә işә düzәlmiş uzunayaqlı
Kiyev qızları onu dinlәyir, hamısı rәdd cavabı verir, ya da
qeyri-müәyyәn ifadәlәrlә başlarından elәyirdilәr. Oğlan uzun
bir siyahı tutmuşdu, buraya onu başından elәyәn, nә “hә”, nә
