Page 158 - Danilenko

Vladimir Danilenko

– Әvvәlcә mәnim yaşıma çatın, ondan sonra әsas mәsә-

lәlәr barәdә danışarsınız, – anam qeyzlәndi. – Amma әrimlә

dil tapacağınıza, ailә harmoniyası yarada bilәcәyinizә әminsi-

nizsә, sizә yalnız uğur arzulaya bilәrәm.

– Demәli, ondan könüllü olaraq imtina elәyirsiniz! Elә isә

gedәk, – qız atamın әlindәn yapışdı.

Anam kәnarda dayanıb, onlara tamaşa elәyirdi. Atam

sakitcә paltarını geyinib, ağır addımlarla qapıya sarı yönәldi.

– Hәlәlik, Slava! – Denqa bel çantasını düzәldib, şәn-şәn

mәnә әl elәdi.

Qapı örtülәndәn sonra anam divana әylәşdi vә axşamacan

dinib-danışmadı. Ona baxanda ürәyim sızlayırdı. Nәhayәt,

çörәklә bir stәkan süd içib, yatağa girdim, amma gözümә yuxu

getmәdi. Divarın o üzündә anamın vәrәqlәdiyi kitabın xışıltısı

eşidilirdi. Baxus yanımda uzanıb, bәrkdәn xoruldayırdı.

Sәhәr mәni pişik oyatdı. Ağzının suyu axırdı – ac idi.

Baxus sinәmin üstündә oturub, selikli dodaqlarıyla mәni

“öpmәk” istәyirdi. Vaxtında ayılıb, onu sinәmin üstündәn yerә

atdım. Anam gec yatmışdı deyә saatı qurmağı unutmuşdu.

– Oyan, işә gecikәcәksәn, – onu silkәlәdim.

Anam gözlәrini açıb, yuxulu-yuxulu saata baxdı, sonra

birdәn-birә yerindәn dik atılıb, mәnzildә ora-bura vurnux-

mağa, tәlәm-tәlәsik geyinmәyә başladı. Dәrhal soyuducudan

borş qazanını çıxardım, qablara borş çәkdim, onları mikro-

dalğalı sobada qızdırdım, qara çörәyi dilimlәdim, çaydandan

stәkanlara qaynar su tökdüm, anam üçün qaymaqlı kakao,

özümә isә qәhvә hazırladım. Amma anam sәhәr yemәyinә

әlini dә vurmadı.

158 Hәmin gün ukrain dili dәrsindә oturmuşdum. Alla
İvanovna Koropets, hәmişәki qaydada, ev tapşırıqlarını

yoxlayıb, növbәti mövzunu elan etdi: cümlәdә hәmcins üzvlәr

vә onlar arasındakı durğu işarәlәri. Ukrain dilindәn on bal

alırdım. Alla İvanovna hesab edirdi ki, on iki bala yalnız onun

özü layiqdir, әlaçımız İrena Populax on bir, Oksana Ciqul,

Natka Variborş, Vita Zaritskaya vә mәn isә on bal ala bilәrik.

Gördüyünüz kimi, mәn yaxşı oxuyan şagirdlәrdәn idim. Alla